ՊԵՊՈ- Կկհամ րիրթր, կէհամ, յիս քոլ օզորմութինը չիմ ուզի ու (Մուրհակը ցույց աւսյով) էս փուզիրը առանց քոլ ասելու էլ կոլ առնիմէ
ԱՐՈՒԸ ԻՆ- Գլէռթին մի' անի, Պ Լ՛ պան (Տեո1'ր ծոցը տսւնեյով) Ա՛ո Էս փուղիրտ, ասում իմ- (Պեպոն զ|ոփւը շարժում է) Ա՛ռ մե իմքին Էլ Աւ՛՛ելցնէ.ւմ. հը՛, ի՞նչ դազա… մե հինգ թուման ավելցնի մ… տա ս…
ՊԵՊՈ- (Որ արհամարհանքով նայում է Արութինին, դիմում է '1ա-
կո լուն) Մտի՛կ ի ս անո՜ւմ, Կակուլի, մտի՛կ իս անում սրա՛ն, ինչրոլ հիմի գլուխկն էլ չէր տալի ու հիմի ավելցնում էլ է… է՚սենց ին, ա՛լ, դի՜փ էս՚ւնց ին. քանի օչով չի գիդի, հախն էլ ին կտրում ու յիփոր վախենում ին՝ I ւ.։նն աշքարանա, է՚սենց ին ժաժ գալի, ա՛յ, է՚սենց, վույ, անումներուն չկոտրվի միթամ։
ԿԱԿՈՒԼԻ- (Պեպոյին, ցածր) Տո', ա՛ռ, ա՚ճկը հանե, ու դրա ջիգրը (1 ոունցքր ցույց տալով) յիս գիդիմ էտ ղա՚լրի զուլարինը։
ՊեՊՈ- (Շարունակելով Արութինին) Յիս քոլ րախշիշը չիմ ուզում, սւ՚ղւս Արութին, տար ա՚ճկդ դի. ամա ա ճկղ կո։ հանքւմ ու գլուխկը, վուր-դիոր ինձ էս սհաթիս ստեցիր, է՚նդի կու առնիմ, է՚նդի. թո՛ղ դիփոլնքը ճանչնենան՝ ի՛նչ մարթ էլ իս, թո՜ղ դիփունքն իմանան քու արարմունքը, էստու համա րիրթը կի չէ, թեգռւզ հո՚լրումը կու նստիմ, հո՚ւրոլմը։
ԿԱԿՈՒԼԻ- (Պեպոյին) Ը', ,իս քոլ խի։քին ի՛նչ ասիմ,
ԱՐՈԻԹԻՆ- Բռնե', իսռլն թուման ավելցնիմ,
ԿԱԿՈՒԼԻ- (Մոտենալով Արութինին) Բի', յիս բարիշեցնիմւ
ՊԵՊՈ- (Կակոլլոլն հետ մդելով) Քոլ րանը չէ, Կակողի։
ԿԱԿՈՒԼԻ— (Հետ քլնսւլով) Ա'յ սարսա՜ղ։
կրկին անցնում Լ բեմի ձախ կողմը լ
Տեսիլ ԺԵ
ՆՐԱՆՔ, ՇՈՒՇԱՆ, ԳԻՔՈ
ՇՈՒՇԱՆ- (Ղաթիբայով դիմացի դոան շեմքում, Գիքոյին, որ հետ!.-վ 1՝ ւ մ Լ քւՐաԼ՚ւ) Վո՛ւյ, քոռանամ յիս, ղոլրթ իս ասո՞ւմ, Գիք ո'… (Աոաշ դա-լսվ և ւլսւթիբան վերցնելով) Վո՞լրղի է, վո՞ւրգի մեր հոքեհանր… Սա է"..
Ղաթիբան ցցում I, տախտի մոտ ղրսւծ ա թուլի ւյրա. իսկ Դի-քոն ցնում, կանցնում ոտխտի մո\ու
ՊԵՊՈ- Սա՛, սա՛, դեղի, ա' յ միր բախտ ավուր ողը։
ՇՍԻՇԱՆ— (Արութինին, շտապով) Ա՛յ գեգինը պատռվի ու քիղ դե-
Շ- Հայ ղրամատուրդիա
