Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Պատիր հուսով կորաք, կործանեցիք թըշվառ Հայաստան,
20
Ու անտեր մընացիք, աշխարհիս մեջ չունիք ապաստան։
Վաթսուն ու մեկ հոդված՝ դու Հայաստան խըղդեցիր իսպառ,
Հայի սիրտն ու հոգին անխընա արիր պատառ-պատառ։
Սուտ խելքը, սուտ վախը մոռցած՝ ըլլայիք խելառ քաջեր,
Իցե ավելի շուտով ազատվեիք, պարզամի՜տ հայեր։
25
Սև թանաքով մըրոտած հոդվածները, ասե՛ք, ի՞նչ անեն,
Երբ հայերը քաջություն ու անվախ սիրտ իսպառ չունեն։
|
|
