Էջ:Ռաֆայել Պատկանյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1.djvu/206

   25 Նոր ձև չի հագվիլ մենք խիստ կամաչենք,
(Ճշմարիտ խոսենք՝ չունեվոր խո չենք),
Խաչեր գնելու էլ ախորժակ ունինք,
Միայն Հայ գործի համար ստակ չունինք.
Հայը օտարի արտը թող ջըրե,
30 — Բայց դու, բանաստեղծ, լավ բաներ գրե՛,

   Գանգատում ենք մենք՝ մեզ լըսող չիկա,
Աղերսագրերըս կարդացող չի կա,
Հայի դըպրոցը դարձավ մաքսատուն,
Չունի և ո՛չ մի վարժապետ գիտուն.
35 Մեր մեծ աբեղան սին կյանք թող վարե,
— Բայց դու, բանաստեղծ, լավ բաներ գըրե՛։

   Ուր և աչք դարձնես՝ անըսփոփ պատկեր—
Հայ սուրբ մամուլըն է կաշառակեր,
Ամբիոնեն պիղծ քարոզչի բերան
40 Անեծք է թափում գուսանիս վըրան.
Ո՞ւր փախչինք-պահվինք անզուսպ լըրբերե...
— Բանաստե՛ղծ, դու միշտ լավ բաներ գըրե՛։