18-ի նամակում (ՌՊԵ № 1116), որով և որոշվում է գրության մոտավոր ժամանակը:
Առաջին անգամ տպագրվել է ԳՔԲ II, էջ 151-152, ապա՝ ՌՊԵ I, էջ 176-177,
№ 22 3 Չուզեր գիտնալ, որ աշխարհիս մեջ հայ կա.
№ 15 6 Միտքը քերեց թըքած-մըրած հայ ազգին:
№ 15 11 Արյուն վոթելն այն չէ, ինչ որ դուք գիտեք..
№ 15 17 Տեսել ես դու հորըդ վիզին պինդ չըվան,
№ № 15 22 և 136 22 Տանկի տակը կուսութենեն իր զրկած...
№ 15 28 Բաժակի մեջ սըրսկեցավ ջերմ արյուն...
№ № 15, 22 և 136 29 Իմ պատմածը չ՛է գրքերե հընության,
№ № 15, 22 և 136 30 Այս արհավիրքն շատ նոր տեսավ Հայաստան.
№ № 15, 22 և 136 33 Բայց դու, հայ մարդ, մինչ երբ պիտ համբերես
№ № 22, 136 ԳՔԲ II 34 Ազգաց-ազանց առջև մնալով սևերես
ՁԱՅՆ ԲԱՐԲԱՌՈՅ ՅԱՆԱՊԱՏԻ
(էջ 129)
Պահպանվել է երկու ինքնագիր՝ ՌՊֆ, № № 16 և 22, թ. 11բ–12բ։ Առաջին ինքնագիրն ունի «Գանգատ վանեցոց առ ամեն հայերը» ենթավերնագիրը։ Կից երկտողով այն ուղարկված է եղել Փ. Վարդանյանին: Բանաստեղծության մասին հիշատակություն կա Ռ. Պատկանյանին գրած Փ. Վարդանյանի 1876 թվականի հունիսի 18-ի նամակում, որից պետք է եզրակացներ որ այն գրված է 1876 թվականի հունիսից ոչ ուշ:
Առաջին անգամ տպագրվել է՝ Փ, 1877, 3, էջ 120—121, ապա նաև՝ ԱԵ, էջ 8 — 10, ԳՔԲ II, էջ 121 — 122, ՌՊԵ I, էջ 149—150։
16 և 22, Փ 9 Մի՞թե ազգային պարծանքը չարժեր–
16 13 Լոկ այն, որ կուտաս խումի ու թըղթի
16 14 Հայ քեզ կըհասցներ ազգային բաղդի,
16 և 22, 22 «Ազգայի՜ն խնդիր» մի՞թե դեռ խակ ես...
16 29 Բայց այն չի մոռնաք, սառնասի՛րտ հայեր.
ԹԱԼԱՆԱԾ ԳԵՂ
(էջ 131)
Պահպանվել է երեք ինքնագիր՝ ՌՊֆ, № № 17, 22, 136, թ. 13ա–14ա։ № 22 ինքնագիրը կիսատ է՝ ընդամենը 2 քառատող (թ. 12բ)։ № 17 ինքնագիրը հեղինակն ուղարկել է Փ. Վարդանյանին, հետևյալ երկտողով.
«Ազնիվ բարեկամ.
Ուղարկում եմ Ձեզ այս փոքրիկ պարունակությամբ և աղքատին բովանդակությամբ ոտանավորը։ Եթե տիպը ուշանա, կարծում եմ, անախրոնիզմ կդաոնա:
Բանաստեղծության մասին հիշատակություն կա Ռ. Պատկանյանին գրած Փ. Վարդանյանի 1876 թվականի հունիսի 18֊ի ն ամակում (ՌՊֆ № 1116), որից պետք է եզրակացնել, որ այն գրված է 1876 թվականի հունիսից ոշ ուշ:
