Էջ:Ռաֆայել Պատկանյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1.djvu/82

(1859)

ԷԳՈՒՑ

   Ինձ մի՛ տանջիլ, մի՛ չարչարիլ, սիրական,
Լոկ խոստումնքըդ իմ սըրտին չեն բավական.
Բոց աչքերըդ ու շուրթերըդ վարդանման
Երջանկություն խոստանում են հավիտյան։

   5 Քեզ տեսնելիս, ա՜խ, մոլորվում է միտքըս,
Ուժգին, ուժգին թափ է տալիս վառ սիրտըս,
Մեկ ջերմաջերմ, մեկ սառ վազում է քիրտըս.
Զորությունըս հատավ ինձնից, սիրական։

   «Էգուց, էգուց» լըսում եմ քու բերանից.
10 Հույսըս հատավ, հատավ էսքան խաբվելից,
Քունըս փախավ, փախավ իսպառ ինձանից,
Դև՞ ես դու չար, թե՞ հրեշտակ ես աննըման։

   Էլ մի՛ խաբիլ ու մի՛ խաբվիլ, անձկալիս,
Էգուցները միշտ նըման չեն հետ գալիս.
15 Վա՜յ թե էգուց աղի արցունք թափելիս՝
Դու ինձ ճամփես դեպի մըթին գերեզման։