Էջ:Սայաթ-Նովա, Խաղեր.djvu/30

Թեգուզ էստու համա քարասպան արեք՝
Չիմ կըշտանում գոզալի հիդ խոսալով։

Աջաբ վո՞ւնց դիմանամ յիս էսչափ դարին,
Աչկեմես արտասունք դուս գուքա՝ արին,
15 Օրըն իր շափաթով կարոտ իմ յարին,
Վունցոր ղարիբ բըլբուլ՝ վարթին տիսալով։

Խիլքըս տարավ՝ ջադուքարին չի՛մ տեսի.
Բեմուրվաթին, բեիղրարին չի՛մ տեսի.
Սայաթ-Նովեն ասաց՝ յարին չի՛մ տեսի.
20 Ման իմ գալի, արտասունքըս հուսալով։

Ղափիա. էսպես վարսաղ. Արութինի ասած մե սիրունի վրա:

15

Առանց քիզ ի՞նչ կոնիմ սոյբաթն ու սազըն.
Ձեռնեմես վեր կոծիմ չանգիրըն մեմեկ.
Չունքի ուշկ ու միտկըս իրար շաղեցիր՝
Փահմես կու հիռացնիմ հանգիրըն մեմեկ:

5 Մե դուգունըն էրկու դաղին ի՞նչ անե,
Մե նոքարըն էրկու աղին ի՞նչ անե,
Մե բաղմանչին էրկու բաղին ի՞նչ անե,
Փեյվանդ գուզե թազա տընգիրըն մեմեկ:

Ղուրթ ին ասի փիր-ուստաքար-դադիրըն.
10 «Բաղ շինեցի, վարթըն քաղից վադիրըն».
Ջափեն յիս քաշեցի, սափեն՝ յադիրըն.
Ռաղիփեն էկավ միզ էս ռանգիրըն մեմեկ:

Աոանց քիզ ի՞նչ կոնիմ աշխարիս մալըն.
Չի՛մ անի քալագըն, չի՛մ անի ղալըն.
15 Կու հաքնիմ մազեղեն, կու հաքնիմ շալըն.
Կերթամ ու ման գուքամ վանքիրըն մեմեկ:

Բըլքամ մե մարթ ռաստ գա, վուր ինձ խըրատե,
Գո՛զալ, քու էշխեմեն սիրտըս ազատե.