Էջ:Սայաթ-Նովա, Խաղեր.djvu/42

Բարովողին բարով չիս տա՝ թաքավուրի սալամի պես.
Ձեռնիրըտ սիպտակ մաքաղաթ, լիզուտ օսկե ղալամի պես.
15 Զարուզարբաբե դըրո՛շա՝ ման իս գալիս ալամի պես.
Տեսնողըն էնպես կիմանա՝ շահ իս գալիս՝ ջառ բացարած:

Ցա՛ր, քիզան]ւց հիռանալըս միռնելուս վըրա դըժար ա.
Լիզուտ քաղցըր, խոսկըտ քաղցըր, ակըռքնիրըտ անգին քար ա.
Իրեք քըսան ու տաս խալըն էրեսիտ բոլորքըն շար ա,
20 Վունցոր Սայաթ-Նովու լիզուն՝ յոթանասուն բառ բացարած:

էս էլ Դիբա ու ենգիդունիայի հանգում, Արութինի ասած, հոկտեմբերի 9-ին,
քրոնիկոնի 446-ին (1758):

28

էշխեմետ անդանակ էլա, եկ մո՛րթե՝ ջալլաթըն դուն իս.
Մի՛ սպանի հասրաթեմետ՝ սըրտիս խըջալաթըն դուն իս.
Թաքավուրի քարխանեմեն դուս էկած խալաթըն դուն իս.
Հինդ ու Հաբաշ, Արաբըստան, Խորասնու Քալաթըն դուն իս:

5 Բարգ էրեսըտ՝ կըրակ նընգած օսկու նըման ջիռանում է,
էնդու համա քու տեսնողի խիլքըն գըլխեն հիռանում է.
Ով չէ տեսի, տիստ է ուզում, ով տեսնում է՝ միռանում է.
Օսկե վարաղով վարաղնած սուրաթ-մաքաղաթըն դուն իս:

Շատըն քու էշխեն կու միռնի, չի դիմանա ինթիզարի.
10 Տարենըն մե գամ բաց կուլիս, մա՛թահ շահրադել բազարի.
է՜րնեկ ըլի քու տիրուչըն՝ մըտիկ տալէն չի բեզարի.
Ամառն ու ձըմիռըն ծաղկած, գուլբաղ ու բաղաթըն դուն իս:

Մուզդ ունէ էն նաղըշքարըն, վուր թահրըտ ղալամով հանա,
ճակտետ ունքըն չի կանա գա, քանի գուզե վուր շատ ջանա,
15 էնդու համա ծարավ մարթըն քու ջըրեմեն չի կըշտանա.
Շիրազու շուշումըն ածած՝ նաբաթե շարբաթըն դուն իս:

է՜րնեկ մոդըտ նըստող յարին, վուր քիզի պես համդամ ունե.
Խայան յարի չէ ռաստ էկի, քիզանից խաթըրջամ ունե.