էսօր իմ յարին տեսա բաղչի մեչըն ման գալով,
Դեդինըն զարթարվեցավ իմ յարի օսկե նալով.
Բըլբուլի պես պտուտ էկա վարթի վրա ձեն տալով,
Ջունուն էլավ խիլքըս գըլխես, սիրտս տխուր, աչկս լալով,
Հույս ունիմ իմ ստիղծողիմեն՝ միր դուշմանն ըլի էս հալով։
Յա՛ր, էտ քու նազ ու ղամզով շանս փուլ ու փանդ իս արի,
Խմիլ իս էշխով շարբաթըն՝ պռոշնիրըտ ղանդ իս արի,
Խաթրով, խալով, քաղցր լիզվով շատ ինձ պեսին բանդ իս արի.
Չունքի մահս յարիմեն է, թուղ լի մեռնիմ լավ գոգալով։
Տարին-տասներկու ամիս մազիրըտ հուսած կուլի,
Պռոշեմետ միղր է կաթում, թողնիս՝ յախետ թաց կուլի,
Գարնան շնչի ծաղկի նման կարմիր վարթըտ բաց կուլի.
Ինչ օգուտ է քու բաղմնչուն՝ ղարիբ բլբուլըն լաց կուլի,
Մուրվաթ չունիս, պտուտ գու քա բաղչի վրա ճըկճըկալով։