Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Մեջլումի պես՝ կորավ յարըս,
Լե՛յլի ջան, ման իմ գալի յանա-յանա.
էրվեցավ խունի ջիգարըս,
Արնի պես աշկս է լալի յանա-յանա, յանա-յանա։
Բլբուլի նման լացիլ իմ,
Աշկիրըս արնով թացիլ իմ,
էշխեմետ հիվանդացիլ իմ,
Պառկած իմ դըժար հալի յանա-յանա, յանա-յանա։
էշխեմետ դառիլ իմ ձիգիդ։
Հալվեցա, մաշվեցա քիզիդ։
Ռահմ արա, մե խոսի միզիդ՝
Բեմուրվաթ, ձեն իմ տալի յանա-յանա, յանա-յանա։
էրվում իմ, կանչում իմ աման.
Ծուցըտ բադ, ունքիրըտ քաման.
Աշխարիս մեչըն քիզ նըման
Չիմ տեսած, ման իմ գալի յանա-յանա, յանա-յանա։
Մանուշակ բաց արած հովին,
Կարմիր վարթ, ծաղիկ հուտովին,
Շատ մի լացնի Սայաթ-Նովին,
Աչկի լուս, կսկծալի՝ յանա-յանա, յանա-յանա։
|
|
(1757)
(Տես հաջորդ խաղի ծանոթ.)։
