ու Մեսրոպը յաս, լաւ զգում էին թէ ուր է փրկո աթիւնը»
Ահա մի ուրիշ աքեծ գործ, որ պաաիւ է
րերում ԱրաԿէք խելքի՚ևւ Փրկութիւնը Ցոլասա>ն էր. բայց յոյ՚ն ուսուցիչներ չէին կարող մաոնել պարսկակաոն Հայաստսձէը. և եթէ մտ՜ևէին էլ, կարճդ Կը ւինէին լալ Կըրթ՜ ված աքարդիկ պատրաստեր Կրթութիլկը յարմար միջավայր էլ է պա հանքում, իսկ Հայաստոաոնը երբէք այդպիսի տեղ չէր եդեր Եւ երկու մեծ ղուգակիցսերը վճռում են մի համարձակ ջայլ ա՜նել, որից մեր աշխարհը սքԱհուն բարիքներ պիաոի սաաեարւ Ս՛նռսւնալով պարսկական կասկածները, նրանք ի։ Րաոնց Աէշակերաոներից աԱաքենաընդուՅասէլներին
անդարկում են Յոաաաւսաոան կրթվելու և կա ս,արելագործվեչու.
Այդ երիսաասասրդէաերը առաջին հայ «ւռաԱոդԱերն էին, առաջին թարմ ոյժերը, ու Րոեց մի յետադէմ ասիակաոն երկիր ուղարկում էր հեռու աոեդերք որպէս դի բաա սովորեն և դառն իրաոն էլ սովորեցնենք Եթէ ի նկաաոի ոահկէքնաԱրք որ այդ բոլոր ասշասկերաները ժողովրդի որդիներ էին։ կը տեսԱ9քեք որ ժողովուրդը է ուրեէքեք հասկացել էր կամ սկսել էր հասկա՜նալ լուսաւորութեսՏն շա֊
ակութիւը, նոր, լուսաւոր դարագլխի ամե՛նից չաս, յուզող սաեսարանը այդ եքփաա֊
