Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/62

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

պարզասէր, խաղաղ երկրագործ արիական ազգ, որ ունէր խաղաղոսթիմե, աշխարհաշիհոէթիւն քարողող աքի կրօն։ Բայց Պարսկաս

տանըյ կոմսական երկիր է բ էքնալյ։ Նա սկսեց նոսաճողական քաղաքականութիւնը, անչափ ՜մեծացրեց իր սահմանները ն ենթարկվեց առիական մեծ պետոսթեան ճակատագրին։

Մր…..

ժաո֊անգութիւԼը, նա կազմակերպվեց նոյն բա&ապետական սկալթուկքէյեըի վրա, փոփո

ԻԿ՛ .՚ Իր Բարքերը, սակաւապէտ ոէթիւ֊նից

անցնելով դէպի շքեղութիւն, փափկասիրու թիէձւ նոյն իկ րա կրօնն էլ ռաար աղղեցու֊թիւննեըի աակ սկսեց կերպարանափոխվել, կորցնել իր նախնական պարղոև թի ւնը, իր վերին աստիճանի գեղեցիկ բարոյական հիմքերը

նոյն իոկ Ասորեստանը նսեմացաւ. Ի բանի պետութեան փայլի և ոյժի աաւսւքէ Տ

սիան դեռ չէր տեսել մի այդպիսի ահագին տարածութիւն, ենթարկված մի իշխողի գայ իսոԱին։ Հնդկաստանից մինչե Միքերկյրա կտն ծովը և նեղոսի հովտից մինչև Արա լեան ծովը ամեն ազգ և ամեն .լեզու հպա աոակված էր պարսից ղէնքին։ Այս վիթխարի մարՏնի կենտրօնն էլ, ինչպէս Ասորեստա նում՝, անսահմսն ինքնակալ թագաւորն էր։ Որի աոֆև աաքեն ինչ Աողուօք էր իբրև աւտրոլկէ