— Ի՞նչ մադամներ են դրանք, որոնց կարելի է շոյել,— հարցրի։
— Ո՞վ է իմանում, երևի Եվրոպայից անառակ կանայք փոխադրող է. Ամերիկայում ֆրանսուհիները շատ են փնտրվում։ Ամեն միջոցով փող են աշխատում այս սրիկաները։
Սկսեցի մտածել, բայց չկարողացա ոչ մի եզրակացության գալ, երբ Բրեմըրը և Բալթաճիսը ներս եկան։
— Լավն են, շատ լավն են,— ասաց Բալթաճիսը և նստելով մեր մահճակալների վրա՝ հարցրեց.— ո՞ր տեղից ձեռք բերիր։
— Ֆրանսիայից,— պատասխանեց Բրեմըրը,— բայց թանկ են, չգիտեմ, թե Ամերիկայում կհաջողե՞մ թե ոչ, ծախսը մեծ է։
— Շարունակենք խաղալ,— առաջարկեց Բալթաճիսը։
Ես չպատասխանեցի, բայց նշմարեցի, որ Պրոդոբոբոբոբոլոսը հուզվեց և չկարողանալով համբերել աղաղակեց.
— Ես հրաժարվում եմ կանանց միջնորդների հետ քարտ խաղալ, առավոտյան կխնդրեմ նավապետից փոխել իմ կաբինը։
— Բանն ինչո՞ւմն է,— զսպված տոնով հարցրեց Բալթաճիսը։
— Ես զզվում եմ, երբ մարդիկ Եվրոպայից աղջիկներ են փոխադրում Ամերիկա՝ փող վաստակելու համար,— ասաց Պրոդոբոբոբոբոլոսը։
— Ի՞նչ աղջիկներ, ի՞նչ եք խոսում, բացատրեցեք։
— Ապա ի՞նչ մադամներ են, որոնց այս մարդը փոխադրում է Ամերիկա։
Բալթաճիսը և Բրեմըրը սկսեցին լիաթոք և անճոռնի ծիծաղել։ Բրեմըրը հազիվ կարողացավ հասկացնել, որ այդ մադամները էգ շներ են, որոնց Բրեմըրը տանում է Ամերիկա՝ խառնելու ամերիկյան ուրիշ շնային ցեղերի հետ։
Պրոդոբոբոբոբոլոսի բարկությունն իջավ, ամաչեց, ժպտաց, ձեռքը երկարեց Բրեմըրին և անկեղծությամբ, խոր, շատ խոր անկեղծությամբ, ներողություն խնդրեց։
— Դու լավ մարդ ես,— պատասխանեց Բրեմըրը, ներում եմ և ուրախ եմ, որ քեզ հանդիպել եմ իմ կյանքում։
