— Բայց դա ի՞նչ կապ ունի վաճառատան հաճախորդի վիրավորանքի հետ։
— Իմ սիրելի սըր, շարունակեց դիմացինս՝ ուղղվելով իր աթոռի վրա,— դուք տիկին Շիլդին ծանոթացել եք իմ վաճառատան արևելյան գորգի բաժանմունքում, ծանոթացել եք մեր առևտրի միջոցով և դուք պարտական էիք պահել այս վաճառատան մեջ ընդունված բարոյականը։
Ես անմիջապես որոշեցի կարճ կապել։
— Պարոն, ինձ համար բացարձակապես պարտադիր չեն ձեր բարոյականները, ես ազատ եմ իմ անձնական կյանքում։
Դիմացինս իր ամբողջ կյանքում երևի չէր հանդիպել այսպիսի պատասխանի, որովհետև նա ուղղակի ապշեց իմ պատասխանից։
— Ուրեմն կարող եք ձեզ բոլորովին ազատ զգալ։
— Խնդրեմ, այս րոպեից։
Նա դեմքը կախեց սեղանի վրա դրված բլոկ-նոտի վրա և մի բան գրելով՝ ինձ երկարացրեց։
Նա գրել էր հաշվապահությանը, որ ինձ վճարեն երկու օրվա աշխատավարձ և մի շաբաթական ևս՝ իբրև լիկվիդացիա։
— Ներեցեք, պարոն, ես պայմանագրություն ունեմ,— ասացի և գրպանիցս հանելով պայմանագիրը՝ դրի սեղանի վրա։
— Հիմարություն են արել այսպիսի պայմանագրություն կնքելով քեզ հետ,— մրթմրթաց վաճառականը և էլեկտրական կոճակը սղմեց մենեջըրին[1] կանչելու համար։
— Ինչո՞ւ եք այսպիսի պայմանագիր կնքել այս պարոնի հետ,— հարցրեց մենեջրրին։
— Նման մասնագետի հետ ուրիշ կերպ չէի կարող,— բացատրեց մենեջըրը։
— Օ՛, այո,— բացականչեց վաճառականը։
Պարոնն այն մարդկանցից էր, որ շատ բաներ չէր հասկանում, բայց մի որևէ առևտրական հարց անմիջապես ըմբռնում էր։
- ↑ Վարիչ։
