Էջ:Վահան Թոթովենց, Երկեր (Vahan Totovents, Works).djvu/637

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

ՀԱԿՈԲ.— Ինչպես գիտեք՝ Շեյխ-ուլ-Իսլամի հետ մտել են սարայ և դեռ դուրս չեն եկել։ Ուղարկել եմ ձառաներից մեկին տեսնելու համար, թե նա ե՞րբ է դուրս գալու և ո՞ւր է գնալու։

ՍԸՐՄԱ.— Նոր լուր ստանալուց՝ անմիջապես տեղեկացրու։

ՀԱԿՈԲ.— Շատ բարի, տիկին։

ՍԸՐՄԱ.— Մատուռում եկեղեցու հետքեր չմնացի՞ն։

ՀԱԿՈԲ.— Ամեն ինչ ոչնչացված է, տիկին, գետինը և պատերը ծածկված են գորգերով և լուսամուտները՝ բացված։

ՍԸՐՄԱ.— Երբ ամիրան լուր է ուղարկել անհետացնել մատուռը, նշանակում է խուզարկություն կարող է լինել, հասկանո՞ւմ ես, Հակոբ։

ՀԱԿՈԲ.— Հասկանում եմ, տիկին, վստահ եղեք, ամենաճարպիկ մարդն անգամ չի կարող եկեղեցու հետք նշմարել այնտեղ։

ՍԸՐՄԱ.— Գնա, Հակոբ և հավատարմությամբ հսկիր տանը։

ՀԱԿՈԲ.— Ինչպես որ հրամայում է իմ տիրուհին։ (Դուրս:)

ՀԱԿՈԲ. — (Ներս) Պողոս ամիրան, տիկին։

ՍԸՐՄԱ.— Ներս հրավիրիր։

ՀԱԿՈԲ.— (Դուրս:)

ՊՈՂՈՍ ԱՄԻՐԱ.— (Ներս մտնելով՝ աչքերը չռում է մեկ Սրմայի և մեկ Սիրանուշի վրա) Մի՞թե ճշմարիտ է։

ՍԸՐՄԱ.— Ճշմարիտ է, ամիրա, դառնորեն ճշմարիտ։

ՊՈՂՈՍ ԱՄԻՐԱ.— Կորցնում եմ պարզ դատողությունս անգամ։ Ապտակել հրեային կրոնի համար և նույն գիշերը դավաճանել կրոնին։ Անհասկանալի է։

ՀԱԿՈԲ.— (Ներս) Տիկին, ամիրան սարայից դուրս է եկել Շեյխ-ուլ-Իսլամի հետ և սուլթանական կառքով գնացել է Այա-Սոֆիա։

ՍԸՐՄԱ.— Վա՛խ...

ՀԱԿՈԲ.— (Դուրս:)

ՊՈՂՈՍ ԱՄԻՐԱ.— Ապշում եմ։

ՍԸՐՄԱ.— (Զարմացած) Տղամարդ եք դուք, կիսլամանաք բոլորդ էլ։

ՍԻՐԱՆՈՒՇ.— Հայրիկը Այա-Սոֆիայում... (Լալիս է:)

ՀԱԿՈԲ.— (Ներս) Տիգրան ամիրան։