առաջ ներկայանալ քեզ բոշայի տարազով կամ աֆրիկյան սևամորթների գույնով։
ՍԻՐԱՆՈՒՇ.— Կարևորը այն է, որ այդ տարազի տակ, հայր, քո արյունը լինի կարմիր և հոգին՝ սպիտակ։
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— (Ծիծաղելով և լրջանալով ու կիտելով հոնքերը) Հոգի չկա, աղջիկս, միայն կիրքը գոյություն ունի մարդկային ներաշխարհում։ Կիրքը բնական է և հավիտենական։ Նա հանդես է գալիս մարդու մեջ զանազան ձևերով։ Կրոնը մարդկային կրքի մի գործիքն է։ Ես հարգում եմ կիրքը մարդու մեջ։ Ջանա, որ չկորցնես քո մարդկային արժանապատվությունը։ Արժանապատվությունն էլ կիրք է։
ՍԻՐԱՆՈՒՇ.— Նախընտրելի է բարի կիրք ունենալ։
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— (Ծիծաղելով) Ո՞վ է համարձակվում սահմաններ ու չափեր որոշել։ Բարի... հա՛, հա՛, հա՛։
ՏԻԳՐԱՆ ԱՄԻՐԱ.— Ի՞նչ պատահեց ձեզ, ամիրա։
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Ոչինչ։
ՏԻԳՐԱՆ ԱՄԻՐԱ.— Ուրանալ Հռոմի տիեզերական եկեղեցի՞ն...
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Տիեզերական է միայն մարդը։
ՏԻԳՐԱՆ ԱՄԻՐԱ.— Ապա կրո՞նը։
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Կրոնը փուչ է, ամիրա։
ՍԸՐՄԱ.— Ներիր, սուրբ կույս Մարիամ։
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Ձեզ խանգարող չի լինի։ Դուք կշարունակեք հավատալ հորը, հոգուն և որդուն։
ՊՈՂՈՍ ԱՄԻՐԱ.— Դո՞ւ ինչ բանի ես հավատալու։
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Ինձ հավատալու ուրիշ բաներ կան, ամիրա, ինձ հարկավոր չէ քրիստոնեական եկեղեցին և սուրբ սկիհը։ Ես էլ կթքեմ սկիհի մեջ։
ՍԸՐՄԱ.— (Ինքնիրեն) Սուրբ կույս Մարիամ։
ՏԻԳՐԱՆ ԱՄԻՐԱ.— Քրիստոսի կրոնի ուրացումից հետո ի՞նչ է մնում մարդ արարածին։
ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Քրիստոնեական կրոնի ուրացումից հետո մարդ արարածին մնում է աշխարհը իր ողջ բովանդակությամբ։
