ԻՍԽԵԼ.— (Ուրախացած) Ուզում եմ նորից լսել այդ խոսքերը։
ՀԱԼԵՏ.— Մարգարեն վկա, ես կսպանեմ նրան, թեկուզ իմ գլուխն էլ կորցնեմ նրա գլուխից հետո։
ԻՍԽԵԼ.— (Ընկնելով Հալետի ոտները՝ սկսում է կոշիկները լիզել:)
ՀԱԼԵՏ.— Ես նրան կպատժեմ՝ հանձն առնելով իմ սեփական մահը։ Միայն մի բան եմ պահանջում, Իսխել, որ դու հանձն պիտի առնես իմ չվտանգվելը: Չէ՞ որ ինձ ժամանակ է պետք վրեժխնդրության համար։
ԻՍԽԵԼ.— Կանեմ ինչ որ հրամայես։
ՀԱԼԵՏ.— Արտասահմանից գալիք օսմանյան կեղծ ոսկին պետք է գա քո անունով։ Եթե իմ անունով բռնեն, դու ինձ չես կարող օգնության հասնել, իսկ եթե քո անունով բռնեն, ես կարող եմ քեզ ազատել։
ԻՍԽԵԼ.— Պատրաստ եմ, միայն փոխարենը պահանջում եմ Հաջի Չելեբու գլուխը:
ՀԱԼԵՏ.— Երկրորդ անգամ երդվում եմ մարգարեի անունով։
ԻՍԽԵԼ.— Հավատում եմ։
ՍԻՄԽԱ.— (Դուրս գալով վարագույրի ետևից և երեսը շուռ տալով դեպի պատը՝ իսլամական օրենքի նամաձայն) Ներեցեք, Հալետ էֆենդի, դուք վտանգում եք իմ ամուսնուն։
ԻՍԽԵԼ.— (Բղավում է) Լռի՛ր։ Քո գործը չէ տղամարդկանց գործին խառնվել։ Հեռացի՛ր այստեղից։
ՀԱԼԵՏ.— Սպասի՛ր, Իսխել, ես ուզում եմ հասկացնել քո կնոջը, որ այս բոլորը անում եմ իր ամուսնու պատվի համար: Ինձ ապտակող չի եղել, ապտակողը հիմա իմ իսլամ եղբայրակիցն է. մի մոռանա, որ մարգարեն հրամայում է համբուրվել նրա հետ։ Ինչ էլ որ պատահի, ես և նա պետք է բազմենք ջեննեթի մեջ։ Կրկնում եմ՝ այս բոլորը անում եմ ես իմ բարեկամ Իսխելի պատիվը փրկելու համար։
ՍԻՄԽԱ.— Թող ապտակը անվրեժ մնա, և թող չվտանգվի իմ ամուսինը։ Շուտով կմոռանա նա ապտակը, իսկ եթե
