Էջ:Վահան Թոթովենց, Երկեր (Vahan Totovents, Works).djvu/674

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

ՆԱԶԻՐ.— Խարդախության մեջ հավատացյալները անճարակ են։

ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Ինձ թվում է։

ՍՈՒԼԹԱՆ.— Խաբվող հավատացյալը ավելի հանցավոր է։

ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— Դժվար է, վեհափառ տեր, որոշել չափերը:

ՆԱԶԻՐ.— Մեկը լրացնում է մյուսը։

ՍՈՒԼԹԱՆ.— Երկուսն էլ հանցավորներ են։ Կպատժեմ երկուսին էլ՝ գերագույն պատիժը, որ մարդկային արարածին կարող եմ հասցնել:

ՆԱԶԻՐ.— Մահվան պատիժ, տեր իմ:

ՍՈՒԼԹԱՆ.— Մի՞թե չհասկացաք իմ միտքը:

ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— (Շփում է միրուքը և խորը ժպտում:)

ՆԵՐՔԻՆԻ.— Մեծ վեզիրը։ (Բաց է անում վարագույրը:)

ՄԵԾ ՎԵԶԻՐ.— (Ներս մտնելով) Հույս ունեմ, փադիշահ, այսպես աճապարանքով որ կանչել եք, մի մեծ ուրախության համար կլինի։

ՍՈՒԼԹԱՆ.— Այո, պիտի վայելես մի մեծ և դաժան ուրախություն։

ՄԵԾ ՎԵԶԻՐ.— (Դժգունում է:)

ՍՈՒԼԹԱՆ.— Մեծ վիշտ է կայսրության դեմ դավաճաններ գտնելը, բայց գտնելուց հետո նրանց պատժելը ուրախություն է, մեծ վեզիր։

ՄԵԾ ՎԵԶԻՐ.— Մի՞թե նորին վեհափառության կայսրության դեմ դավաճաններ կան (նայում է Հաջի Չելեբուն, կարծելով, որ խնդիրը դառնում է նրա շուրջը):

ՀԱՋԻ ՉԵԼԵԲԻ.— (Խորը ժպտում է:)

ՍՈՒԼԹԱՆ.— Այո, կան զզվելի դավաճաններ։ Տե՛ս այդ արկղները։

ՄԵԾ ՎԵԶԻՐ.— (Քննելով արկղները) Օսմանյան կեղծ ոսկիներ: Մայրաքաղաքո՞ւմն են կտրված արդյոք։

ՆԱԶԻՐ.— Արտասահմանում։

ՄԵԾ ՎԵԶԻՐ.— Այստեղ հասած է ուրեմն մաքսատան միջոցով։ (Էլի նայում է Հաջի Չելեբուն՝ հաստատ համոզված լինելով, որ Հաջի Չելեբին է բռնված այդ գործում) Միայն անհավատները կարող են այսպիսի խորամանկություն փորձել, տեր իմ։