Կռատուկ, վայրի բույս։ Արմատների եփուկն օգտագործվում է որպես քրտնաբեր, միզամուղ միջոց։ Տերևները պարունակում են լեղամուղ նյութեր։ ՀՀ-ում տարածված 2 տեսակներն աճում են ամենուրեք՝ տնամերձ հողամասերում, մարգագետիններում, ճանապարհի եզրերին և այլուր։
Կուժկոտրուկ, վայրի բույս։ Ընձյուղների թուրմը կիրառվում է սիրտանոթային համակարգի անբավարարության ժամանակ։ ՀՀ-ում աճող տեսակները տարածված են Տավուշի, Արագածոտնի, Գեղարքունիքի մարզերում, Երևանում և այլուր։
Հազարատերևուկ սովորական. վայրի բույս։ Տերևները և ծաղկաբույլը պարունակում են եթերայուղեր և ախիլեին ալկալոիդ։ Խոտաբույսերից ստացվող պատրաստուկներն օգտագործվում են որպես հակաբորբոքային՝ ստամոքսաբորբերի ժամանակ, ինչպես նաև ախորժաբեր և արյունահոսությունը դադարեցնող միջոց։ ՀՀ-ում աճում է Գեղարքունիքի, Լոռու, Տավուշի մարզերում։
Հալևորուկ ռոմբատերև. վայրի բույս։ Կոճղարմատը և բույսի մյուս մասերը պարունակում են պլատիֆիլին, սարացին, սենեցին և այլ ալկալոիդներ, որոնք հումք են անոթալայնիչ և սպազմոլիտիկ միջոցների ստացման համար։ Նշված պատրաստուկները խորհուրդ են տրվում խոցային հիվանդության, ստամոքսաբորբերի և այլ հիվանդությունների դեպքում։ ՀՀ-ում աճում է Գեղարքունիքի, Լոռու, Տավուշի լեռնաանտառային և ենթալպյան գոտիների խոնավ հողերում։
