Էջ:Քաղաքավարութեան վնասները.djvu/10

— 7 —

— Չըլլար պատուհանէն տեսան։

— Չաթ, չաթ, չաթ․․․։

— Վերը տարէ՛ք և ըսէ՛ք որ Պապիկ աղան անհանգիստ է այսօր։

— Չաթ, չաթ․․․։

— Դուռը կը բացուի։

— Վեր հրամմեցէք, վեր հրամմեցէ՛ք։

Հիւրերը վեր կ՚ելնեն։

Պապիկ աղան վստահ է ա՛լ թէ փորձանքն անցուց։

Կէս Ժամ կ՚անցնի չանցնիր Պապիկ աղային դուռը կը բացուի և հիւրերէն մին ներս կը մտնէ։

— Պապիկ աղա։

— ․․․։

— Ձայն չկայ, արդե՞ք կը քնանա՞յ կոր․․․ Պապիկ աղա․․․։

— ․․․։

— Կը քնանայ կոր։

Պապիկ աղան արթուն է։

— Արթնցնենք․․․ Պապիկ աղա, Պապիկ աղա․․․ ըսելով հանդերձ կը հրէ կը հրմշտկէ Պապիկ աղան որ արթննայ։

Պապիկ աղային ճարը կր հատնի, կ՚արթնայ։

— Դո՞ւք էք, մօսիօ Բօլ։

— Ես եմ․․․ անցած ըլլայ։

— Շնորհակալ եմ։

— Տիկինն ըսաւ թէ անհանգիստ էք։

— Այո՛, շատ անհանգիստ եմ։