Էջ:Քաղաքավարութեան վնասները.djvu/13

— 10 —

— Այո՛։

— Շուտ ըրէ՛, հագուէ՛ ուրեմն։

— Հիմայ։

— Պապիկ աղան կը հագուի ու վեր կ՚ելեէ։

— Օօ՜՛ Պապիկ աղայ, անցած ըլլայ։

— Անցած ըլլայ Պապիկ աղա։

— Ինչպէս էք, Պապիկ աղա։

— Շնորհակալ եմ։

— Այս գիշեր ձեզի անհանգիստ ըրինք։

— Ընդհակառակն, գլխուս ցաւն անցաւ։

— Խօսեցէ՛ք նայինք, Պապիկ աղա։

Պապիկ աղա, հակառակ իւր կամաց կ՚սկսի խօսիլ։

Հիւրերը կը նստին այնչափ որչափ որ պէտք է Պապեկ աղային քունը բաւական հեռու հալածելու համար և կը մեկնին։

Պապիկ աղան բաժնուած իր քունէն՝ մինչև առտու հիւրերն անիծելով կը տքնի։

Ի՞նչ ընէ այս մարդն։

ի՞նչպէս կեանք վարէ քաղաքավարութեան այս զոհն։

Շարունակենք․

Պապիկ աղան ստիպողական գործ մը ունի և կ՚ստիպուի մէկ կողմէ գործին վազել և միւս կողմէ պանիր սւ հաց ուտել փողոցի մէջ։

Քաղաքավարռւթիւնը կ՚արգիլէ փողոցի մէջ անօթենալը։ Կ՚ուզէ բարեկամի մը խանութը մտնել և հոն ճաշել իր պանիրն ու հացը։

Քաղաքավարութիւնը միշտ կը պոռայ թէ՝ բարեկամի մը խանութը ճաշարան չէ։