Ալեքօն
Ո՛չինչ։ Դէ՛հ հիմա նրա սիրով շնչիր... Զեմֆիրան
Ոչ, ո՛չ, հերիք է, չեմ վախում էլ ես
Քո սպառնալիքըդ արհամարհում եմ,
Ըսպանութիւնըդ ես անիծում եմ։ Ալեքօն
Դէ՛հ, դու էլ մեռիր (դանակը խրում է և նրա կուրծքը)։ Զեմֆիրան
Սիրւած մեռնում եմ...
Արդէն կարմըրել է արևելքը,
Բայց մարդասպանը բըլրի ետևը
Դանակը ձեռքին, արնում թաթախւած
Տապանաքարի վըրայ է նստած.—
Նրա առաջ երկու դիակ կայ ընկած.
Սարսափելի է նրա պղտոր դէմքը...
Նրան գնչուները շրջապատում են
Հեռւից վրդովւած ու վախվխելով.
Մի կողմը հողը նրանք փորում են.
Կանայք անցնում են լացով ու կոծով
Եւ մեռածների աչքերն համբուրում.
Միայն ծերուկը նստած է, նայում
Մունջ մեռած դէմքով սիրած աղջըկան.
Ահա դիակներ առան ու տարան—
Եւ սև ու խոնաւ հողին յանձնեցին
Անբա՜խտ, անմուրազ սիրահարներին։
Ալեքօն նըրանց նայում է հեռւից։
Երբ հողի վերջին բուռը թափւեցավ.
Նա լուռ, թուլացած տեղից շարժւեցաւ
