Սրտերնիս ճնշված, հոգինիս լեցուն դառնությունով կդեգերեինք մեկ սնարեն մյուսն ու ամեն անգամուն, որ արձանագրության կտեղեկանանք.
- Հայր՝… սպանված: Մայր` սպանված կամ կույր, կամ խեղանդամված… աղետին օրերուն քստմնելի և շառագույն պատկերը երևույթի մը պես կանցնի արագությամբ մեր աչքերուն առջևեն:
Երկարատև հեծեծանքներ, խեղդված հառաչանքներ մեր ուշադրությունը կդարձնեն անդին պզտիկ անկողնի մը վրա, ու ամենքս ալ կդիմենք դեպի հոն: Դժվար է երևակայել մարդկային կարողության սահմանին մեջ այն ահռելի տեսարանը, որ կպարզվի մեր դեմ. մոտավորապես ինը տարեկան, ամբողջ մարմինը գրեթե քայքայված մանչ մըն էր, որ վերմակին ներքևեն, իր աներևակայելի բարկությամբ վիզը կձգտի, կպրկվի, մղելով գլուխը, իր մազե զուրկ և ոսկորի դեղնություն ստացած գանգը դեպի վեր, դեպի մահճակալին երկաթները:
Ցավի ցնցումներ զինքը կգալարեն ամեն ուղղությամբ, և գանգոսկորը համաչափ աղմուկով մը կզարնվի անկողնին երկաթին` չարագուշակ տպավորություն մը առաջ բերելով…: Երբ վերմակը կվերցնենք, նույնիսկ անկարող կդառնանք արտասվելու. արցունքը կչորանա մեր կոպերուն վրա. դաժան և մթին երևույթներ ստացած ենք ամենքս…: Տախտակի կտորներու մեջ անդամները բռնած և վիրակապներով սեղմված հեք տղեկին մարմինը, ցավատանջ ու եղերական մարմինն անշարժացած է անկողնին վրա: Երկու բարակ ձողիկներ դուրս կձգտին վիրակապներեն, երկու անհավատալի ձողիկներ… ու ատոնք իր սրունքին վարի մասերն են… եթե ոտքերը չըլլան, չպիտի ըմբռնե՜նք… ու այդ ոտքերուն, այդ կապտացած. այդ գալարուն ոտքերուն ամեն մեկ մատը, ձգտված, կորացած և իր բնական ուղղութենեն չեղած է անդիմադրելի ցավերու տագնապին մեջ: Երկու ուրիշ վտիտ ձողիկներ, բազուկները, մասնակի կերպով ծածկված վիրակապներով, կհետևին ոտքերուն գալարումներուն. վիզը միշտ, կձգտի դեպի վեր ու գանգոսկրը, անվրիպելի ճշտությամբ մը, կզարնվի մահճակալին երկաթին, համաչափ և չարագուշակ աղմուկովը:
Այդ քայքայված մարմինը մարտիրոսացած տղեկին, այդ գլուխը,
