իսկ ընտանիքները, ունեցվածքները հափշտակեց: Շամախիում իշխան նշանակեց Զուլֆիղար խանին, իսկ ինքը իր բանակով շարժվեց, գնաց Թավրիզ։ Եվ երբ 1057 (1608) թվականի տարեմուտն էր, շահը գնաց Սպահան քաղաքը։
Պարսից թագավոր Շահթահմազի թագավորության ժամանակներում այս Շահթահմազին հաջողվեց զորեղանալ և բռնանալ իր շրջաբնակ այլ ազգերի վրա. սա բռնացավ վրաց ազգի վրա և նրանց թագավորներից պատանդներ վերցրեց։ Թիֆլիսի թագավորից որ մեծ Սիմոն խանն էր, վերցրեց սրա դստերը և եղբորը։ Կախեթի թագավորից, որ Ալեքսանդրն էր՝ սրա որդուն, որի անունն էր Կոստանդին։ Այս Ալեքսանդր թագավորն ուներ երկու որդի ևս՝ Դավիթ և Գորգի։ Սրանք երկուսն էլ գտնվում էին իրենց Ալեքսանդր հոր մոտ։ Իսկ Կոստանդինը, որ տրված էր պարսից Շահթահմազ թագավորին պատանդ, մնաց այնտեղ և դաստիարակվեց նրանց մոտ, մեծացավ և թագավորի արքունիքում հայտնի մարդ դարձավ, որովհետև քրիստոնեական դավանանքից հանեցին, դարձրին մոլար առաջնորդի [Մահմեդի] կրոնին։ Շահթահմազը մեռավ, թագավորեց սրա որդի Շահիսմայելը տարի ու կես, սրան սպանեցին։ Սրանից հետո թագավորեց սրա եղբայր Շահխուդաբանդան՝ ինը տարի։ Սրանից հետո թագավորեց սրա որդին՝ աշխարհավեր Շահ-Աբասը։ Իսկ այս Կոստանդինը [Կախեթի Ալեքսանդր թագավորի որդին] մնաց մինչև հիշյալ Շահ-Աբասի Ժամանակները։ Երբ շահը Թավրիզ, Նախիջևան, Երևան եկավ և գրավեց դրանք իր իշխանության ներքո, այս Կոստանդինը շահի հետ էր։
Եվ այն օրերին, երբ շահը Երևանում էր և ճակատամարտում էր Երևանի բերդում գտնվող օսմանցիների դեմ, չար մտահղացումների մեջ հարուստ Շահ-Աբասը մտածեց, որ վրաց թագավորներին սա բերի իր մոտ։ Այդ բանի համար
