Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/101

Զի ոչ այնքան յուսոյն հանգուցիւ,
Որքան սիրոյն կապանօք բերիմ։
Ո՛չ ի տուրսն, այլ ի տուողն յաւէտ կարօտիմ.
Ո՛չ փառքն են ինձ անձկալի,
Այլ փառաւորեալն է համբուրելի.
Ո՛չ կենացն փափագանօք,
Այլ կենարանին յիշատակաւն միշտ ճենճերիմ.
Ո՛չ վայելիցն տարփանօք հեծեմ,
Այլ հանդերձողին տենչանօք՝
Յերիկամանց աստի կականիմ.
Ո՛չ զհանգիստն խնդրեմ,
Այլ զհանգուցչին զերեսս աղաչեմ,
Ո՛չ հարսնարանին խնճոյիւք,
Այլ փեսային անձկութեամբ մաշիմ...
Աներկմիտ յուսով հաւատամ՝
Ի կարողին ձեռն ապաստանեալ,
Ոչ քաւութեան միայն հասանել,
Այլ զնոյն ինքն տեսանել՝
Յողորմութիւն և ի գթութիւն
Եւ յերկնիցն ժառանգութիւն,
Թէպէտ և յոյժ եմ տարագրելի...
ԲԱՆ ԺԲ

***
Ա.

Եւ արդ՝ ստուգապէս և իրաւաբար,
Ընդ որս որք ըստ ձայնից կողկողանացըն՝
Եւ ըզբանիցըն յարմարութիւն հանդերձեն,
Ի նոյն գիր բերեալ զաւարտմունըս տանցըն,
Որովք առաւել սաստիկ մորմոքեալ
Ճըմլեցուցանեն զաղէտս կարեացըն սըրտին ըղձից
Առ արտասուացըն բըղխմունըս.
Ուստի և բազմեալ իմ
Ի գըլուխըս պարու ակըմբից դասու այնըր երախանաց,
Որք ըզլալեացըն յեղանակէն բանաստեղծութիւն,
Եւ ես ընդ նոսին նոցին հեծութեամբ, աւաղական ձայնարկութեամբ
Զանձինըս տարածանեմ ըզվըշտակրութիւն։