Առհասարակ, Արզումանը վեպի շարունակության մեջ պետք է, որ կարևոր դեր ունեցած լինի։ Հավանաբար, նման դեր է ունեցել նաև Եգորը, որը պահպանված հատվածում թռուցիկ է պատկերված։ Վեպի հետագա մասերում պետք է դեր ունեցած լինեն նաև Տեր Նորընծան, Ավան ամին։ Ունանը, հավանաբար, հրաժարվում է մաճկալությունից։
Հնարավոր է, որ հանդես եկած լինեն նոր հերոսներ։ Օրինակ, «Զեյթայի ավերումը» կտորում կարմրաքարցի նոր հերոս է հանդես գալիս՝ կաղ Պուղանը (սա, անշուշտ, վեպի սկզբի մասում եղած Գըդըլ Պուղին չէ, ինչպես պարզորոշ կարող է նկատել ընթերցողը)։ Պուղանը Ավան ամու հանձնարարականն է կատարում, ուրեմն «նրա կողմի մարդ է»։ Իսկ թե ինչպես է Բակունցն ավարտել վեպը, իրոք, հանելուկ է մնում։
Հարց է առաջանում․ եթե վեպը 1932-ին կամ թեկուզ հաջորդ տարին ավարտված է եղել, ապա ինչո՞ւ գրողն այն հրատարակության չի հանձնել։ Արդյո՞ք դրա պատճառն այն է եղել, որ վերջին գլուխը չի բավարարել և՛ իրեն՝ հեղինակին, և՛ հրատարակչությանը, իհարկե, հակադիր պատճառներով։
Ա. Բակունցի ստեղծագործական կյանքը բաժանվում է 3 շրջանի․ ա) 1913-ից սկսած՝ 1910-ական թվականներ, բ) 1924-ից սկսած՝ 20-ական թվականներ և գ) 30-ական թվականներ՝ մինչև 1936 թ. կեսերը։ Իհարկե, այս շրջանաբաժանման սահմանները ինչ-որ տեղ պայմանական են, բայց և գրողի երկերին ծանոթ ընթերցողը կհաստատի, որ նման երեք շրջաններ, իրոք, եղել են Բակունցի՝ 23 տարի տևած ստեղծագործական կյանքի ընթացքում, և որ այդ շրջաններից յուրաքանչյուրն իր որակական առանձնահատկություններն ունի։
«Նոր ուղիում» 1929-ին «Կարմրաքարի» հրապարակված մասերը, անպայման, վերաբերում են գրողի ստեղծագործական կյանքի 2-րդ շրջանին՝ թե՛ գրված լինելու ժամանակով (1928 թ.), թե՛ բովանդակությամբ (նախախորհրդային գյուղ, հա՛յ գեղջուկների կերպարներ, մտածողություն և այլն)։ Հավանաբար, նույնը չի կարելի ասել «Զեյթայի ավերումը» հատվածի մասին։ Ամբողջության մեջ «Կարմրաքարը», թերևս, միաժամանակ երկրորդ ու երրորդ շրջաններին վերաբերող երկ է եղել։ Գուցե վեպում տեղ գտած որոշ «անմիասնականությունն» է, որ գրողը ջանացել է մշակման աշխատանքով հաղթահարել ու, գուցե, նման հաղթահարումն է, որ ավարտին չի հասցրել։
Բակունցի մյուս երկերի համեմատ «Կարմրաքարի» նախակերպարները, նախապատմություններն ու նախավայրերը որոշելը բավական դժվար է, շատ դեպքերում՝ անհնար։
Առանձին դրվագներում գրողը կարծես նկատի է առել իր մոր ծննդավայրը՝ Երիշեն (Վերին շեն) գյուղը, որը մեզ ներկայանում է բակունցյան մի շարք երկերում («Նամակ ռուսաց թագավորին», «Ձմռան մի գիշեր», «Սպիտակ ձին», «Եղբայրության ընկուզենիները» և այլն.- տե՛ս Երկերի այս հրատարակության 1-ին և 2-րդ
