Պաշտոնյան նույնպես դժգուներ էր և պաղ աչքերով կնայեր մեյ մը Բարպային, մեյ մը ոստիկանապետին, որ հայտնապես զգացվեր էր Բարպայի խոոսքերեն:
- Որո՞ւ մոտ կաշխատիք,— հարցուց պաշտոնյան՝ ինքզինքը
զսպելով։
Բարպան լուռ մնաց։ Ոստիկանապետը՝ ուզելով վերջ մը
դնել այս տեսաբանին, միջամտեց։
- Որովհետև ձեզ աշխատանք տվողը նույնքան հանցավոր Է,
թերևս ավելի,— ըսավ ան։
- Առավել ևս չեմ ըսեր իր անունը,-ըսավ Բարպան հաստատապես։
- Ֆրանսիացի՞ Է,— հարցուց ոստիկանապետը:
— Այո՛,— ըսավ Բարպան։
- Ուրեմն, կմերժե՞ք ձեզ ապօրեն կերպով աշխատանք
տվողին անունը տալ։
- Այո՛, կմերժեմ, և վերջնականապես,— ըսավ Բարպան։
- Ուրեմն, խնդիրը պարզ Է,— ըսավ պաշտոնյան ոստիկանապետին,— ըմբոստություն հանրային պաշտոնյայի դեմ,պաշտոնը
կիրառած միջոցին, ըմբոստություն օտարականներու մասին
եղած օրենքներու դեմ, ապօրեն աշխատանքի միջոցով
և մերժում՝ հայտնելու իր մեղսակցին անունը։
— Պարո՛ն,— ըսավ ոստիկանապետը,— դուք կտեսնեք,
որ օրենքը ձեզ դեմ Է, և ոչ ոք չի կարող առարկել, որ օրենքը
չի գիտեր, ուրեմն մենք կպահենք ձեր ինքնության քարտը և
ձեր խնդիրը հարակից տեղեկություններով կփոխադրենք
համապատասխան մարմիններուն։ Մենք ձեզ կհաղորդենք կամ
ուղղակի կստանաք այդ մարմիններու առած որոշումը ձեր
մասին։
Եվ ոստիկանապետը ոտքի ելավ՝ հարցնելով պաշտոնյային.
- Ուրիշ մարդ կա՞։
- Ո՛չ,— ըսավ պաշտոնյան։
Ոստիկանապետը հորանջեց, բազուկները ձգեց և տեսնելով,
որ Բարպան տեղեն չէր շարժեր, կրկին ըսավ.
- Ձեզ կհաղորդվի՝, այժմ կարող եք երթալ։
