և համր կը կենար Բուբուլին արտազեղ զգանցմանց հորղանքին արջև,առանց շարժում մը րնելու:
Բարեխտաբար քովերնին էր Սոֆին:
Այս սրտաճմլիկ տեսառրանը իր հոգին կը քակեր. գիտեր թե վճռվատ էր Բուբուլին դժբաղտությունը, բայց գոնե պատրաստել կուզեր զայն իր ահավոր դատավըճռին:
Այսպես հանկարծ եղբորը ցրտությունը կրնարմահացու ըլլալ ողորմելի աղջկան համար:
-Ներս մտեք, ըսավ, հյուրերնիս մինակ մնացին, եկուր Բուբուլ, ներկայացնեմ քեզ Գառնիկին տիրոջը ընտանիքը:
Բուբուլ խորհրդածություն մը ընելու կարող վիճակի չէր:
Սիրտը թունդ ելած էր հուզմանց սաստիկ ցնցումնեերեն, իր վաղեմի վարժուհիին հետևեցավ մեքենաբար:
Շահապետյանները բանմը չէին կրցած տեսնել դուրսը անցած դարձաձածեն, վասնզի դրան վարագույրները լայն էին, և դուրսը համեմատաբար մութ էր սրահեն. հետաքրքրությամբ կսպասեին տանտերուն բացակայությանը վրա զարմացած:
Գառնիկին սիրային անցյալեն բան մը չէին գիտեր բնավ, և Բուբուլին անունը անգամ լսած չէին:
Ունայնամիտ կնոջ մը բոլոր արհամարհանքովը, որ գեշ հագված մեկուն կը հանդիպի, Արթին տղային աղջկան բարևին պատասխանեց Մելինե ակնակուռ մատնիներով զարդարուն ձեռքը հազիվ դիպցնելով անոր մատերուն, որոնք ուռած ու կարմրած տաք ջուրերու մեջ աշխատելեն:
Սոֆի իբրևիր ամենեն մտերիմ բարեկամուհին ներկայացուց զայն Շահապետյաններուն, աղափարելով եղբորը նշանածը չկարենալ անվանելուն համար զայն, թեպետ Բուբուլայդ ձևերուն ուշադրություն ընելու կարող չէր, այլայլած կզգար իր հեք սիրտը պաշտած էակին քով:
Ընդհակառակը, Գառնիկ կամչնար Մելինեին այդ խեղջհագուստներով աղջիկ անոր ներկայության իր սրահին մեջ ընդունելուն համար, ճանչալով անոր ներկայության սրահին մեջ ընդունելուն համար, ճանչալով անոր ծայրահեղ արհամարհանը ամեն անոնց նկատմամբ, որոնք վերջին նորաձևության համեմատ հագված չըլլային:
Սրահին մեջտեղը, քառակուսի սեղանին քով, աթոռակով
