Այս անհրաժեշտ տեղեկություններից հետո ժողովն անցնում է օրակարգի խնդիրների քննությանը։
I. Ազգային խորհրդի և Կառավարության տեղափոխությունը.
<Նախագահ>. Քանի որ այդ հարցն առաջուց արդեն վճռվել էր
սկզբունքորեն, որ <Հայոց ազգային> խորհուրդն ու կառավարությունը
պիտի տեղափոխվեն, առաջարկում է խնդրին տալ գործնական լուծում,
թե Երբ, ինչ կազմով և որ ճանապարհով գնալ։
Սակայն ժողովականներից մի քանիսը (Ստ. Մամիկոնյան,
Լ. Թամանյան), ի նկատի ունենալով նոր հանգամանքների երևան գալը և սահմանների խնդիրը և այլն, կարևոր են համարում վերաքննել
այդ հարցն իր ամբողջությամբ՝ թե Ազգային խորհրդի՝ իբրև ընդհանուր
հայության ներկայացուցչության, և թե նրա եռապատկման
խնդիրները, որոնց քննությանը գործի օգտակարության տեսակետից
շատ ավելի արժեքավոր են, քան տևական նկատառումներով փակել
հարցը։
Ստ. Մամիկոնյան. Գտնում է, որ Հայաստանն իր ներկա սահմաններով, նյութական ողորմելի ռեսուրսներով անկարող է մեծաքանակ
պառլամենտ ու պաշտոնեության պահել, ուստի և անհրաժեշտ է
եռապատկման խնդիրը վերաքննել և, որովհետև Երևանի <ագգային>
խորհուրդը ևս որոշ պահանջներ անի այդ հարցերի նկատմամբ, լավ
կլինի, որ այս երկու Խորհարդնհրը միացվեն և կազմեն մի պառլամենտ Հայաստանի Հանրապետության համար, իսկ Ազգային խորհուրդը՝
իբրև համայն հայության ներկայացուցչության, <թողնել> այստեղ՝
կուլտար-լասավորական գործերի համար։
Ռ. Քաջազնունին ևս կողմնակից է, որ ձևական նկատառումներով
չխախտվի գործի օգտակարությանը, բայց և չի կարելի անվերջ
խոսել և ոչ մի իրական քայլ չանել այնպիսի խնդիրների նկատմամբ,
որոնք կյանքի ու մահվան նշանակություն անեն մեր ժողովրդի համար։
Առաջարկում է երկու հոգու ձայն տալ՝ թեր և դեմ խոսելու հետևյալ
հարցերի շուրջ. 1. Ազգային խորհուրդն իբրև հիմնարկաթյան մնում է,
թե՝ ոչ։ 2. Եթե չի մնամ, ի՞նչ կերպարանափոխման է ենթարկվում և
ե՞րբ է տեղափոխվում Երևան։
Առաջարկ է լինում (Ս. Հարությունյան) այս խնդիրները նորից
թողնել ֆրակցիաների քննությանը, որովհետև առաջ լուրջ քննության
