ամսով վերապահելով իրավունք հավաքվել ավելի վաղ, եթե այդ պահանջվի։ Թիֆլիսում գործերը վարելու համար Հայաստանի կառավարությանը նշանակում է դիպլոմատիական միսիա, որն իր հրահանգները ստանում է կառավարությունից և պատասխանատու է նրա առջև։
Այս բանաձևին ձայն են տալիս 5 հոգի՝ Ա. Բաբալյան, Ռ,
Տեր-Մինասյան, Ա. Սահակյան, Հ. Դավթյան և Հ. Քաջազնունի։
II. Սիր. Տիգրանյանի բանաձևը. Ազգային խորհուրդն ուղարկում
է Երևան մի պատվիրակություն՝ լիազորելով կազմակերպել տեղում
իշխանություն՝ լիակատար իրավասությամբ վարելու երկրի ամբողջ կառավարաթյան գործը, բացի արտաքին քաղաքականությունից.
որը շարունակելու է վարել Ազգային խորհուրդը՝ մինչև այս առիթով
Հայաստանի կառավարության հետ համաձայնության գալը։
Այս բանաձևին ձայն են տալիս <4 հոգի>՝ Ա. Բաբալյան,
Ս. Տիգրանյան, Հ. Դավթյան և Ավ. Սահակյան։
III. Ա. Երզնկյանի բանաձևը. Ազգային խորհուրդը մնում է
Թիֆլիսում իբրև սուվերեն օրգան, իսկ Երևան ուղարկում է իր երեք
ներկայացուցիչներին՝ տալով նրանց արտակարգ լիազորություններ
վարելու ներքին գործերը՝ կոնտակտ պահելով տեղական Ազգային
խորհրդի հետ, կազմակերպելով տեղական իշխանությանը, զինվորական, գաղթականական, պարենավորման և առհասարակ այն ներքին
խնդիրները, որոնք անմիջական լուծում են պահանջում։ Եթե այսպիսի
լիզզոր ներկայացուցչությունը տեղական մարմինները կհամարեն անբավարար,
այն ժամանակ Ազգային խորհրդի տեղափոխման հարցը կրկին
դառնում է քննության առարկա։
Այս բանաձևին ձայն են տալիս 8 հոգի՝ Ստ. Մամիկոնյան,
Ա. Երզնկյան, Մ Ղարաբեկյան, Արշ. Մխիթարյան, Մ. Բերբերյան,
Ա. Ստամբոլցյան, Ավ. Սահակյան, Սիր. Տիգրանյան։
Հ. Քաջազնունին այս բանաձևն անցնելուց հետո հայտարարում
է, որ ինքը հրաժարական է տալիս կառավարությունից, որովհետև
այս դրությունը միանգամայն հակառակ է իր համոզմունքներին։
Ա. Ստամբոլցյան. Հրաժարականի խնդիրը պետք է դրվեր վաղօրոք,
որպեսզի ժողովն ի նկատի առներ, գուցե այն ժամանակ այլ
հետևանք ունենար քվեարկությունը։ Առաջարկել հետ վերցնել հրաժա–
