Հայոց ազգային խորհուրդը, վերաքննելով կառավարություն կազմելու հարցը, ձայների մեծամասնությամբ (սոցիալիստ-հեղափոխականների և սքոցիալ–դեմքոկրատների ձեռնպահությամբ որոշեց կազմել կառավարությունը ոչ թե կոալիցիոն սկզբունքով, ինչպես որոշված էր, այլ պերսոնալ սկզբունքով և հանձնարարեց Հ. Քաջազնունուն կազմել կառավարություն։
«Հորիզոն», 30 հունիսի 1918 թ., № 128։
№ 46
«Հայկական կառավարության խնդիրը»
վերնագրով խմբագրական «Հորիզոն» թերթում
Շաբաթներ են անցել այն օրից, երբ Հայոց ազգային խորհուրդը
հանձնարարեց Ռ. Քաջազնանիին կազմել կաբինետ[2] և, սակայն,
մինչև օրս էլ այդ կաբինետը դեռ կազմված չէ վերջնականապես։
Պատճառը շատ պարզ է այս անգամ, դա այն անորակելի սաբոտաժն
է, որ ընձեռեցին հայկական իրականության մեջ գոյություն
ունեցող կուսակցությունները։ Նրանք դրին անընդունելի, անհնարին և
նույնիսկ անտրամաբանական պահանջներ և տվին իրենց պահանջներին ծանծաղամիտ արդարացումներ ու բացատրություններ և, այդպիսով,
անհնարին դարձրին կազմել մի կոալիցիոն կաբինետ։
Այդ կուսակցություններից մեկը պարզապես հրաժարվեց այստեղ՝
Թիֆլիսում, իր համաձայնությանը ալուց[3] և կաբինետի մեջ
մտնելուց, մյուսը ծիծաղելիության աստիճանի անհամեստ պահանջներ
դրեց[4], իսկ երրորդը՝ այսպես կոչված Հայ ժողովրդական կասակ–
