Այս էջը հաստատված է
1890—1911
ԳՅՈՒԼՆԱԶ ՏԱՏԻ ԹՈՌՆԵՐԸ
Մեկ անպամ Գյուլնազ տատին շրջապատեցին իր թոռները և ստիպեցին, որ տատը թռչնիկներ շինի նրանց։
Տատն էլ վեր առավ փոքրիկներից մեկին, դրավ ծնկան վրա, երկու ձեռքից բռնեց և վեր ու վայր թափ տալով երգեց.
Ղո՜ւ-ղո՜ւ-ղո՜ւ, ա-ղո՜ւ-ղո՜ւ,
Նա՜կ, Նա՜կ, ա-ղու-նա՜կ, թը՜ռռռ...
Հետո մի ուրիշն ընկավ տատիկի գիրկը և ասաց.
— Տատի՛կ ջա՛ն, տատիկ, ինձ էլ մի կաչաղակ շինե՜ս...
Տատիկը նրան էլ դրավ ծնկներին և առաջվան պես երգեց.
Չա՜֊չա՜֊չա՜ , կա՜-չա՜-չա՜,
Ղա՜կ, ղա՜կ, կա-չա-ղա՜կ, թը՜ռռռ...
— Տատի՛կ ջան, տատիկ, ինձ էլ մի ծիտիկ շինե՜ս, — ասաց ամենից փոքրիկը։
Տատիկը նրան էլ վեր առավ և վեր ու վայր թռցնելով երգեց.
- Ծիտ եմ, ծիտ եմ, ծլվըլում եմ,
- Ծի՜վ, ծի՜վ, ծի՛վ.
- Ոստոստում եմ, թռչկոտում եմ,
- Տի՜վ, տի՜վ, տի՜վ,
- Արի՛, թևի՛կ, արի՛, փետրիկ,
- Որ ես դառնամ փոքրիկ ծիտիկ,
- Փոքրիկ ծիտիկ, պիծիկ-միծիկ, թը՜ռռռ...
- Ծիտ եմ, ծիտ եմ, ծլվըլում եմ,
1890
