Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Բղավեցին ամենքն էլ,
Եվ շատերը վախեցան,
Մութ տեղերում թաք կացան։
|
|
Աղվեսն ու Գայլը շատ շշկլվեցին,
Ապուշ կտրեցին ,
Բայց էլի շուտով ուշքի եկան
Շներին տալով նոր յափնջիքը,
Մոթալ փափախնին ու պոչերնիքը...
{{Poemx||<poem>
Այդ անցքից դեսը
Գայլն ու Աղվեսը
Իրար տեսնելիս՝
Բարև չեն տալիս։
Մարդ թե գազան իրար նման
Ենթարկվելով դժբախտության,
Մեղադրում են մեկը մյուսին—
Հայկն Ամոյին,
Գայլն Աղվեսին...
|
|
1909
ԱՆԵԾՔ
Երկու հոգի՝
Հայր ու որդի՝
Խորհուրդ արին
Եվ վճռեցին,
Որ վեր կենան,
Որսի գնան։
|
|