Էջ:Ghazaros Aghayan, Collected works, vol. 4 (Ղազարոս Աղայան, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/132

ԲԱՐՈՅԱհՈՍՈԻէէՅՈԻՆ Ամեն մարդ գիտե, որ ժրաջան և կարգասեր երեխան ավելի լավ կպատրաստե յուր դասերը, քան թե ծույլը անկարգը։ Առաքինի երեխան ավելի կսիրվի յուր ընկերներից վարժապետներից, քան թե մոլին։ Առաքինի երեխան ուսումնրանի մեջ սիրո հանդիպելով, կսիրե անշուշտ ուսումնարանը և ուսումը, իսկ մոլին դորա հակառակ միևնույն տեղը ատելության հանդիպելով, կատե թե* ուսումնարանը և թե՛ուսումը։ Ասել է թե երեխայի առաջադիմությունը ուսման մեջ մեծ կախումն ունի նորա բնավորությունից։ Ուրեմն բարոյախոսությունը, որ իրեն նպատակ ունի բարվոքելս» երեխայոց բնավորությունը, այն ժամանակ միայն ծառայած կլինի ավանդվող ուսմանը հառաջադիմությանը, երբ իսկա¬ պես կրարվոքե նոցա բնավորությունը, հակառակ դեպքում> գա փոխանակ օգնության, առավել խոչըն դակություն ցույց կտա գլխավոր գործի հառաջադիմ ութ յանը։ Հիրավի, բարո յա- գոսությունը գործ ունենալով ուղղակի երեխայոց բնավորու¬ թյան զարգացման հետ, կարող է նոցա ավելի ևս ոչնչացնել լարող է և բարվոքել իսկապես, նայած թե ի վարադ, |ւ ն* 1ասկադողության տեր մարդու ձեոքումն է գտնվում այդ գոր- Ասելով, որ բարոյախոսությունը պիտի օգնե մայրենի {եղվի հառաջադիմ ութ յանը, ղորանից չպետք է եզրակացնել.

• ր դա ինքնուրույն առարկա չէ և չունի յուր առանձին նպա¬

տակը։ Բարոյախոսության օգնությունը լինում է բարվո¬ քելով երեխայի բնավոր՜ությունը, որ չէ րոպեական լարումն ուշադրության, այլ փոխումն մանկանը հոգեկան շարժում¬ ների, ուրիշ ուղղություն, ուրիշ ընթացք տալով նոցա, ոը եոքա մշտատև լինին, րնտելմունք, ունակություն դառնան, ասել է դոցա օժանդակ լինելը չէ նպատակ, այլ հետե- վանք է։ Կրկնենք այս միևնույն միտքը այլ խոսքերով։ Երե֊ հիս երեսին, մինչդեռ առանց ղորան չենք կարծում, որ ժողովածվի խնդիր» եերր հեղինակի պահանջածի պես լուծել տան։ Ուստի մենք մեր կողեիք Խորհուրդ ենք տալիս թվաբանության վարմապետներին ձեռքի տակ ունե* Հալ Եվտոլշևսկու մեթոդիկան և լավ ուսումնասիրել, որպես մի tպատվա¬ կան աշխատություն;