֊60– Ու հարկ եղաւ բաժնուիլ. ու դուն չես գիտեր, սիրելիս, որ երր համակերպած իմ որոշումիս հրաժեշտի համբոյրովր շըրթներդ կր ծանրանային ձեռքերուս վրայ, երր կուզէիր աչքերդ դարձնել ինձմէ անոնց խոնաւութիւնը ծածկելու. համար, դուն չես գիտեր, սիրելիս, երր ձեոբս սեղմած չէիր ուզեր զիս թողուլ, ես տժգոյն էի լռին և անշարժ, բայց այդ պահուն կարծես բան մը գահավիժօրէն կործանեցա բաւ իմ մէջս, և եթէ զիս տանէիր հետդ, այլ ևս կուրօրեն, խելայեղօրէն ամենուրեբ կը հետևէի քեզի... Շոգենաւին թա սոյլը թրթռալով տարածուեցաւ քաղաքին վրայ կարծես մեր ազնուական ցաւր ծանուցանելով, և քու վերջին պահու. դէմքիդ յուղեալ տխրութիւնը դրոշմուած աչքերուս մէջ առանձնացայ իմ խցիկսւ Ցուցմունքի և զգացումներու ուժգին թափին ներքև գինովի պէս կը դեդևէիէ Դէմքս ծածկեցի բարձիս վրայ և դաոնօրէն ու երկարօրէն արտասուեցի, որովհետև յաղթանակի մը ծանր և տաժանելի փառքին ներքև կը կքէի այլևս... Հիւանդ էի, սիրելիս, բայց այդ տկարութիւնը պատճառ եղաւ, որ հետզհետէ ամոքուի իմ ցաւս, և սկսայ ապրիլ իմ հրաշալի սիրոյ վէպս, մինչ շոգենաւը ղիս կը հեռացնէր անդադար։ Քեզի հետ թև թևի անցանք բոլոր ծաղկեալ ոլորտներէն իմ երևակայութեանս, յուզմունքի և սիրոյ բոլոր բարեխաոնութիւններէն անցնելով և ճաշակելով կեանքը իր բոլոր ցաւերով և ուրախութիւններով. ու ճըշմարտապէս որն է երազը, որն է իրական կեանքը, քանի որ քու սիրելի հոգեկան ներկայութիւնդ յարատևօրէն զգալով, հոգիիս բոլոր Ժպիտները վերստին ծաղկեցան իմ տակաւին տժգոյն ղէմբիս վրայ։ Ուշ ատեն հասանք Իզմիր։Կամրջակին վրայ էի մինչև իրիկնամուտը։ Երկնքին վրայ ամպեր կը տարածուէին առանց կուտակուելու. սև ստուերներ հորիզոնի չորս կողմերէն զիրար կը դիմաւորէին և կարծես անծանօթ հեռաւորութեան մը մէջ լոյս մը մարեցաւ ։ Հակառակ ամառնային գաղջ օդին ամբողջ մարմնովս կը դողամ, մինչ շոդենաւը խարիսխ կը նեսւէ... Ու ոչ մէկ յետամնաց ցոլք երկնքին վրայ, ոչ մէկ աստղ... Հոգիս խռովուած է, սիրելիս, և անձկութեամբ կը խորհիմ քեզի; Ահա գիշերը, որ կիջնէ մեր վրայ սև ու ծալ ծալ խաւարով. այս գիշերը աստղ չունի, երազ չունի և իր մէջ նոյնիսկ փոթորիկի մը սպառնալիքը չի կայւ Զապհ| Սսայեան
