Էջ:Grigoris Aghtamartsi, Taghs (Գրիգորիս Աղթամարցի, Տաղեր).djvu/41

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation Jump to search
Այս էջը սրբագրված է

Յամէն սապահ որ լուսանար,
Պլպուլն ի վարդն ի սալամ գար,
Ղումրին քաղցրիկ եղանակէր՝
Զվարդն և զպլպուլն ուրախ աոռէՐ:

Հետ պլպուլին արա զըրուց,
Երբ որ գայցէ ինքն ի դըրուց.
Ուրախութեամբ ըզքեզ քընուց,
Զնա որոշէ ի յայլ հաւուՑ:

Վարդն ի պլպուլն երբ խօսեցաւ,
Այլ տրտմութեան հոգ չի տարաւ.
Քան թէ խընդաց ւ ուրախացաւ,
Զի իւր սրտին սէրըն լըցաԻ:

Եղև պլպուլըն թևաթափ.
Թէ՝ Ե՞րբ ածեմ ըզվարդն ի յափ,
Քանի՞ ֆըղան կանչեմ անչափ,
Ի դէմ վարդին հարկանեմ ծաՓ:

Ի ձեր սըրտիդ դուք սէբ չունիք,
Վասն այն զիմ ձայնըս չընդունիք
Վարդըն կասէ՝ Մի աներ, հերի՛ք,
Ես կու կանչեմ ւ ունիմ կարիՔ:

Գերի Գրիգոր անյիշելի
Եւ անպիտան Աղթամարցի,
Սէր աշխարհիս սուր երկսայրի..
Հոգիս նովաւ վիրաւորի.