Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation
Jump to search
Տեսին անմարմինքն ըզքեզ
Եւ ի գեղըդ քո հիացան,
Ի քառից նիւթից կազմեալ
Եւ ունիս հոգի բանական:
Արեգակն է քեզ նըման
Կամ լուսինն ի հընգէտասան,
Մուշթարի, զօհրայ և շամս,
Օտարիտ դէմ արեգական:
Կարմիր և կանաչ գունով,
Երփնազարդ որպէս ծիածան,
Դու ցօղ ես՝ իջեալ յամպէ,
Զարդարես զերկիր հրաշազան:
Դըրախտ ես ծաղկածաւալ,
Վայելուչ փըթթեալ բուրաստան,
Կարմիր վարդ կանաչ թըփով,
Համասփիւռ և մուրտ ու շուշան:
Ի յեզր Փիսոն գետոյն
Բուսանիս հիբիկ աննման,
Դևքըն սասանին ի քէն
Եւ լինին յոյժ հալածական:
Նորասքանչ եղեգնախունկ
Ի լեռնէն գաս սինէական,
Ազնիւ և անուշահոտ
Փարատես ըզցաւըս մարդկան:
|
|