Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Որպէս զնախաստեղծըն գեղաղէշ ես,
Տիպ և գաղափար տեառն աստուծոյ ես,
Պատկերով պատաեալ քան զՄիքայէլ ես,
Ի հոդեղինացըս հըրեղէն ես։
Թափանցիկ լուսով ակըն արևու,
Լիալիր լուսին մեղմով գընաս դու,
Աստըղ վառ ի վառ, ցօղ առաւօտու
Եւ աւետաբեր հողմըն հարաւու:
Լեառըն Սարարադ, Կարմեղ և Սինա,
Թաբոր ւ Ահերմոն նման Բեթելայ,
Քօհի Սրանդէլ և փուռ քէմիայ[1],
Ով ի քեզ դիմէ շուտ փարթամանայ:
Վըտակ Եդեմայ և գետ Յորդանան,
Սելովմայ աղբիւր և ջուր ես յուզման,
Անկեալ եմ հիւանդ մերձ առ քոյդ դրան,
Սպասեմ հանապազ ես առողջութեան:
Փայլուն մարգարիտ ի մէջ սադաֆին,
Յահագնատեսիլ յատակըս ծովին,
Զոր գաս ի ցամաք ձեռօք լողնորդին,
Եաղութ ու զըմրութ, գոհար մեծագին:
Վերնոց վեհագոյն և աշխարհի գարդ,
Ուշիմ և խոհեմ ւ անօրինակ մարդ.
|
|
- ↑ Լեռն ես Սրանդէլ, լի քիմիայով (իմա՝ հարստությամբ — պ.):
