Մեր ազգին մեջ շատեր սուրբի մանուն կը կրեն — թեև առանց սուրբ ըլլալու. — ուստի զարմանալի չէ, եթե քիչ մարդիկ տեսնենք այս օրերս, որ գինով չըլլան։
Արբեցողներու, համար առիթ չպակսիր խմելու։
Օր մը հանդիպեցա ծանոթներես մեկուն. որ գլտորելով կերթար։
— Ի՛նչ վիճակ է այս, հարցուցի։
— Այսօր անունս է, վնաս չունի, տարին անգամ մէ, պատասխանեց։
Քանի մօր ետքը դարձյալ տեսա զինքն նույն վիճակին մեջ և միևնույն հարցումն կրկնեցի։
— Ծննդյանս օրն է, վնաս չունի, ամեն օր չէ ա, պատասխանեց:
Շաբաթ մետքը միևնույն տեսարանը, և, հետևաբար, միևնույն հարցումը։
— Վարժարան մտած օրս է, զեն չունի, ամեն օր չէ ա, պատասխանեց։
Տասն օր ետքը դարձյալ տեսա զինքն, արբյալ վիճակի մեջ։ Այս անգամ հարցմանս չսպասեց և օձիքես քաշելով ըսավ․
— Այսօր վարժարանի մեջ աղեկ քննություն տված և վկայականս առած օրս է, ինձի համար ուրախության օր է այսօր։
Կարծեմ երկու օր անցավ, դեմս ելավ օր մը Բերա մեծ փողոցին մեջ, միշտ արբյալ։
— Այսօր դործի սկսած օրս է։
Վերջերն սկսա ամեն օր տեսնել զինքն, ամեն օր տոնախմբության օր էր և միշտ կարդարացներ ինքզինքն հետևյալ պատասխաններով։
— Այսօր առջի գործս, որ ձախորդ էր, ձգած օրս է, ամեն օր չէ ա՛։
— Այսօր հաջող գործիս ձեռնարկած օրս է, ասանկ բաներ կըլլան։
— Այսօր ծովն ինկած և չխեղդված օրս է, կը մեռնեի կոր․ անոր համար այս օրս ինձի համար նվիրական օր մէ։
— Այսօր կնոջս հղի մնացած և հետո բարեպտուղ զավակ մը ծնած օրն է. հոր մը համար ասկից ավելի ի՛նչ ուրախության օր կրնա ըլլալ։
