Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 1 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/250

ԱՐՇԱԿ

Սոֆին զիս կը սիրե, հայր:

ԹԱԴԵ

Լռե:

ԱՐՇԱԿ

Ո՜հ, չպիտի լսեմ, Սոֆին իմս է:

ԹԱԴԵ

Սոֆին իմս պիտի ըլլա:

ԱՐՇԱԿ

Ոչ, իմս պիտի ըլլա:

ԹԱԴԵ

Լռե՛, կըսեմ:

ԱՐՇԱԿ

Չպիտի լռեմ։

ԹԱԴԵ

Ալ համբերությունս կը հատնի, (Վրան վազելով) ապերախտ:

ՏԵՍԻԼ ժ.

ՆՈԻՅՆՔ, ՊԱՊԻԿ

ԹԱԴԵ

Տես ի՞նչպես ^[1]լրբությամբ կը խոսի ինձի պես փիլիսոփայի մը։

ՊԱՊԻԿ, ցած առ Թաղե

Լիրբին մեկն է:

ԱՐՇԱԿ

Լսեցի՞ր, ինչպես անամոթաբար կը վիրավորե բանաստեղծ մը:

1. [կը խ<ոսի>]