Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/150

— Ասոնք անանկ մարդիկ են, որ նավամատույցին վրա մեկը տեսնելնուն պես չորս կողմեն կը պաշարեն։

— Այո՛:

— Եվ կուզեն, որ բռնի ձուկ առնել տան քեզի։

— Ճիշտ է։

— Թանի անգամ ըսած եմ իրենց, որ այս բնավորություննին փոխեն։

— Շատ բարի մարդ եք։ Մնաք բարով, թաղը քիչ մը պիտի պտըտիմ։

— Հազար անգամ պատվիրեցի իրենց, որ գեղը եկողներն մի ձանձրացունեք, բայց որո՞ւ կըսես։

— Շնորհակալ եմ, մնաք բարով։

— Ասոնք անանկ մարդիկ են, որ գլուխնուն դրածը կընեն:

— Շնորհակալ եմ։

— Գեղին վարժարանին համար քանի մը ղուրուշ նվեր կ’ուտա՞ք, աղա, ծառադ՝ իմ վրաս առած եմ դպրոցին տնօրենությունն և կը կառավարեմ։

— Թաղեցին ի՞նչ կընե։

— Թաղեցին ձուկ կը բռնե։

— Դպրոցն եկամուտ ունի՞։

— Ոչ, դպրոցը եկամուտ չունի, և առանց եկամուտի ալ շատ աղեկ կառավարվելու վրա է... փառք Աստուծո, մենք եկամուտի պետք չունինք։

— Առանց դրամի ի՞նչպես կը կառավարվի։

— Վարժապետներու ամսական չեմ տար։

— Լա՛վ։

— Տնտեսի ալ ամսական չեմ տար։

— Շատ աղեկ։

— Թուղթի, գրիչի և մելանի ալ ստակ չեմ տար։

— Կեցցե՛ս։

— Փայտի, ածուխի համար ալ բան մը չեմ վճարեր։

— Սքանչելիք... գոնե բոլոր վարժարաններու տնօրենությունը դուն առնեիր վրադ։

— Հիմա հարցուր ինձ, թե ի՞նչպես կը կառավարես։