ՍԿՅՈԻՏԱՐ ԵՆԻ ՄԱՀԱԼԵ
Լսած եք անշուշտ, որ ախտ մը կա, որու անունն է ինձի մի՛ դպչիր, բայց չեիք իմացած հարկավ, որ այդ ախտն այս թաղին մեջ ծնունդ առած է։
Հիմա հասկցաք ա՛լ, որ այս թաղին մատ դպցունելու չէ,
եթե չեք ուզեր ավելի ևս վատթարացունել զայն։
Մեր ուշադրութենե վրիպելու չէ, որ եթե այս թաղին
աղաներուն դպչելու չըլլաք՝ թաղին բոլոր իրավունքներն օտարի
կը ծախեն. իսկ եթե դպչելու ըլլաք ազգին իրավունքներն
օտարի կուտան. ահա դպչելու և չդպչելու տարբերությունն:
Փոքրիկ պատմություն մը ընենք հոս։
Բավական տարիներ առաջ, տեղվույն հույներր գերեզմանատուն չունենալով հոն՝ կը փափագին աժան գնով ծախու
առնել գետին մը, ուր թաղել կուզեին իրենց ննջեցյալները։
Թաղին քանի մը հայ աղաները հույներու այս դիտավորությունը
լսելով՝ անոնց հետ բանակցոլթյան կը մտնեն:
— Իմացանք, որ թաղիս մեջ տեղ մը կը փնտրեք եղեր
ձեր ննջեցյալները թաղելու համար։
— Այո՛, անանկ միտք մը ունինք։
— Այս մասին մեր ձեռքեն եկած ծառայոլթյունը չենք
զլանար ձեզի. երկու եկեղեցիներն արդեն քույր-եղյբայր են,
իրարու շատ կը նմանին, երկվորյակ են կարծես...
— Շնորհակալ ենք։
— Քույրն եղբորն վրա կը խենդենա։
— Ողջ ըլլա:
