— Շատ խելացի, շատ ճարպիկ մարդեր են. կանխավ պատրաստած են իրենց ապագան։
Եթե ասոնք ուրիշ հողի մը վրա գտնվեին՝ ցմահ բանտարկության
կը դատապարտվեին։
Դաս մալ կա, որ ո՛չ գործ ունի և ո՛չ եկամուտ և ո՛չ ալ
հոգ ապրելու համար։ Այս մասին վրա եթե ակնարկ մը ընես՝
կը զարմանաս, թե ինչպես կապրի և ինչո՛ւ անոթութենե
չմեռնիք. բայց երբ իր ընթացքը քիչ մը քննես՝ կը զարմանաս,
թե ինչո՛ւ միլիոնի տեր չըլլար։ Այս մասին բոլոր դրամագլուխն
է յուր կրած հագուստն, զոր կը շինե՝ բարեկամներե
նախ փոխ առնելով և հետո չվճարելով։ Բոլոր հարստությունն
յուր վրա կը կրե, Պիասի աշակերտներեն է։ Այդ
հագուստին տեր ըլլալուն պես՝ բարեկամե մը քանի մը դահեկան
կը գտնե և կերթա թաղին ամենեն նշանավոր սրճարանին
մեջ կը նստի։ Աչերը կը հառե սրճարանին դրանը, ուսկից
անծանոթի մը մտնելուն կսպասե ճիշտ այն ձկնորսին
պես, որ կարթը կը ձգե ջուրին մեջ և ձուկի մը գալուն կսպասե: Օտարական մը մտա՞վի անոր հետ իսկույն բարեկամ
կըլլա, քովը կ՛երթա և կսկսի խոսակցության.
— Ե՞րբ եկաք, կը հարցունե անոր։
— Երեկ գիշեր եկա։
— Ես զձեզ տեղ մը տեսած եմ, զձեղ պիտի ճանաչեմ...
բայց հիշողությունս քիչ մը տկար է ու...
— Կարելի է։
— Մարտիրոս աղային քեռորդիեն եք դուք։
— Ո՞ր Մարտիրոս աղային։
— Մարտիրոս աղա մը կար... սա ինքը... սա Մարտիրոս
տղան, որ վերջը... վերջը բան մը եղավ։
— Վերջաբա՞ն մի եղավ...
— Վերջաբան մը եղավ, ըսին այն ատենները։
— Մարտիրոս անունով մորեղբայր չունիմ ես։
— Չունի՞ք մի։
— Չունիմ:
— Ո՞վ է ան ուրեմն, որ Մարտիրոս անունով մորեղբայր
