Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/26

— Շատ աղեկ ըրեր եք, ներս հրամմերեք, տեր հայր, ըսավ տիկինն՝ ցույց տալով խուցն, որուն մեյ Աբիսողոմ աղան յուր անոթությամբը կզբաղեր։

Քահանան ներս մտավ։

Աբիսողոմ աղան ոտք ելավ։

— Ողջույն, Աբիսողոմ աղա։

— Օրհնյա՛, տեր հայր։

— Մեղավորս ձեր բարեպաշտության գալն իմանալով՝ աճապարանոք եկա ձեր ջերմեռանդության պատվական որպիսությունը հարցնելու, ի՜նչպես եք, Աբիսողոմ աղա։

— Աղեկ ենք:

— Միշտ աղեկ ըլլա՛ք, տեր Աստված ձեր մեռելոց արքայություն և կենդանյաց ավուրս երկարս պարգևեսցե։

— Շնորհակալ եմ. դուք ի՞նչպես եք, տեր հայր։

— Մեր աղեկությունը մի հարցունեք... ժամանակիս աղեկությունբ... տեր Աստված զձեզ համենայն փորձանաց և ի չարե ազատ պահեսցե. ժողովուրդն երբ աղեկ ըլլա՝ քահանաներուն ալ երեսը կը խնդա։

— Այնպես է, տեր հայր, պատասխաներ Աբիսողոմ աղան՝ յուր աչերն չզատելով բնավ խուցին դռնեն, ուսկից կերակուր կը հուսար։

— Օրհնած, ժամանակը շատ գեշ է. ժողովուրդը շատ նեղություն կը քաշե, այս պատճառավ ջերմեռանդությունն ալ օր ըստ օրե պակսելու վրա է։

— Իրավ է։

— Բայց ի՞նչ պիտի ընենք, ի՞նչ կուգա մեր ձեռքեն համբերելեն զատ... Սուրբ գիրքը կըսե. «Որ համբերեսցէ իսպառ, նա կեցցէ»։

— Այնպես է:

— Եթե չհամբերենք՝ բարկանալ պետք է, և մարգարեն կըսե. «Բարկանայք և մի՛ մեղանչեք»:

— Ճիշտ է, պատասխաներ Աբիսողոմ աղան, որուն ականջը բնավ չէր մտներ քահանային խոսքերը և որ քահանային ներկայութենեն նեղություն կիմանար. վասնզի, ինչպես