Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/27

գիտեն ընթերցողները, կերակուրեն ուրիշ բանի պետք չուներ:

«Զի ոչ հացիւ, միայն կեցցէ մարդ, այլ բանիւ Տեառն»:

Քահանան քթախոտի տուփը ծոցեն հանեց և երկու մատերովը քթախոտ լեցուց քթին ծակերուն մեջ և հետո, տուփը Աբիսողոմ աղային երկնցնելով՝

— Հրամմեցե՛ք, օրհնա՛ծ, ըսավ։

Աբիսողոմ աղան շնորհակալությամբ առավ տուփն և քիչ մը քթախոտ քաշեց։

— Քիչ քաշեցիք, Աբիսողոմ աղա, կաղաչեմ, անգամ մալ քաշեցեք, քթախոտը վնասակար բան մը չէ։

Աբիսողոմ աղան անգամ մալ քաշեց, որպեսզի խոսքը չերկարի, և հյուրը մեկնի։

— Ինչո՞ւ աղեկ մը չեք քաշեր, Աբիսողոմ աղա, կրկնեց քահանան, շատկեկ քաշեցեք։

— Շնորհակալ եմ, տեր հայր, սովորություն չունիմ։

— Կը խնդրեմ, մեղավորիս խոսքը մի՛ կոտրեք, քիչ մալ քաշեցեք։

— Ա՛լ չես քաշվիր, ըսավ Աբիսողոմ աղան մեկուսի և քիչ մալ քաշեց։

— Գավիթ մարգարեն կըսե որ՝ «Մարդոյ որպես խոտոյ են աւուրք իւր...»։

— Քթախոտին համար կըսե։

— Չէ՛, մեզի համար կ՝ըսե... և մենք ալ աշխատելու ենք, որ այս վաղանցուկ կյանքին մեջ ուրիշներուն բարիք ընենք, աղքատ տնանկները խնամենք և երբեմն ալ մեր ննջեցելոց հոգվույն համար աղոթենք։

— Այնպես է։

— Պատրաստ գտնվելու ենք, որ կանչվելնուս պես երթանք։

— Իրավ է։

— Մեղավորս պիտի համարձակիմ խնդիրք մը ընել ձեր բարեպաշտությանը և կը հուսամ, որ չեք մերժեր, վասնզի ձեր բարեպաշտությունը և ջերմեռանդությունը շատ աղեկ կը ճանչնամ մեղավորս։

— Հրամմեցե՛ք։