Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/300

եկավ, չիմացա գալը, ինչո՞ւ մեկ ծակը քաշվեր նստեր ես, չմոտենա՞ս։

— Ես ալ հոս եմ, տիկնոջս հետ եկա, գալս չիմացաք, հոս հանգիստ եմ, կը պատասխանե Մելիտոս աղան։

— Իրավ, ինչո՞ւ մինակ նստեր եք, մեր քովը եկե՛ք, նստեցեք, կըսեն էֆենտիին բարեկամներն, որ քիչ մառաջ անկիրթ և վայրենի պատվանուններով պատված էին Մելիտոս աղան։

Վահրամը Մելիտոս աղային պեխերը կը քաշե, մատն անոր աչքին կը խոթե և կուզե, որ տանտանա ընե զինքը։

Մելիտոս աղան կը հոգնի, բայց չի կրնար գետինը ձգել, որովհետև թող չեն տար։

ի՞նչպես։

— Շատ բան, շատ բան, Վահրամը որքան կը սիրե կոր Մելիտոս աղան, չնայի՞ս, անկե բաժնվիլ չուզեր կոր, կըսե Վահրամին մայրը։

— Բոլոր տղաքները կը սիրեն Մելիտոս աղան, կը պատասխանե Մելիտոս աղային կինը։

— Ձանձրություն տվավ քեզի, գետինը ձգե, Մելիտոս աղա, կավելցնե Վահրամին մայրը։

— Զանձրություն չտա՛ր ինձի, կը պատասխանե Մելիտոս աղան, որ թևերն վերցնելու կարողություն չունի։

— Տեր ողորմյա, ինչո՞ւ ձանձրություն տա.. տղու մը ձանձրությունն ի՞նչ պիտի ըլլա, արդեն Մելիտոս աղան խենդ կըլլա տղայոց համար։

— Ես խենդ կըլլամ տղայոց համար, կը կրկնե Մելիտոս աղան հևալով։

Վահրամը ցատկել, ցատկռտել կուզե։

Մելիտոս աղան կը գոհացնե Վահրամին կամքը։

— Հոգնեցար, Մելիտոս աղա, վար ձգե, կըսե նորեն Վահրամին մայրը։

— Չհոգնեցա, հոգ մի՛ ընեք, տիկին, կը պատասխանն Մելիտոս աղան շնչասպառ և մեկուսի կանիծե ժամն, հորում էֆենտիին տունն ոտք կոխեց։