հետ անոր այսպես վարվիլը տեսնամ, ի՞նչ մեղքս պահեմ, կը գայթակղիմ...
— Պարի տղան մտքեն անցունե անանկ բան մը...
— Սանքի ուրիշի կնոջ մը հետ այսպես վարվիլը տեսնամ
նե, կըսեմ կոր ես, դուն չհասկցար... բայց ինչ որ ալ ըլլա,
վայլուն բան չէ։
— Պոշ խոսքեր...
Աթանաս աղան խնդիրը փափուկ կը գտնե և կը լռե։
Հետևյալ գիշերն Աթանաս աղան և յուր տիկինը կընթրեին:
Հանկարծ Միհրան երևցավ անոնց։
— Բարիկուն, տիկին, բարիկուն, Աթանաս աղա, ձեզի առնելու
համար եկա, այս գիշեր հորաքրոջս տունը պիտի երթանք,
քիչ մը ժամանակ անցունելու։
— Շնորհակալ եմ, բայց ժամանակ չունիմ այս գիշեր,
պատասխաներ Աթանաս աղան։
— Անկարելի է, մինչև որ ձեզի չառնեմ, չեմ երթար։
— Սարսափելի սանճի մը ունիմ։
— Ատ ուրիշ։
— Այո՛, սարսափելի սանճի մը։
— Իրավունք ունիք։
— Այո՛, սարսափելի սանճի մը։
— Ատոր ըսելիք չունիմ։
— Այո՛, սարսափելի սանճի մը. ի՛նչ է չիյտեմ։
— Հանգիստ ըրեք ուրեմն այս գիշեր։
— Այո՛, սարսափելի սանճի մը, նստելու իսկ ժամանակ
չունիմ, երթամ պառկիմ պիտի, սարսափելի սանճի մը։
— Գացեք, պառկեցեք, ես տիկինը կառնեմ, կը տանիմ,
հոգ մի ըներ, վերջն ալ կը բերեմ. Աթանաս աղա, դուն հանգիստդ
նայե։
— Ան ալ չկրնար գալ, ան ալ սարսափելի գլխու ցավ ունի։
— Դուրս ելլալուն պես գլխու ցավը կանցնի։
— Չանցնիր։
Տիկինը ձեռնպահ է։
— Գոնե տիկինն առնեմ, տանիմ պիտի։
