Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/54

— Չկրնա՜ր ըլլալ, որ սպասավորներս ալ առջևս բարև բռնած հանենք։

— Շատ աղեկ կըլլա։

— Իբա՜վ կըսեք։

— Այո՛։

— Օրինակի համար ես ագարակներ ալ ունիմ, որոց մեք շատ մը կովեր, ոչխարներ, ձիեր, սագեր, բադեր կան, անոնք ալ կարելի չէ՜ պատկերին մեկ կողմը դնել։

— Ատոնք կարելի չէ, բայց սպասավորներդ կրնաս առնել, այնպես չէ՜, պարոն Դերենիկ։

— Այո՛, այնպես է, պատասխաներ պատկերահանը։

— Չկրնա՜ր ըլլալ որ, հարցուր նորեն Աբիսողոմ աղան, պատկերին տակը գրվի, որ այս մարդն ագարակներ, ձիեր, կովեր, էշեր ունի։

— Ատ չգրվիր՝ կրնա գրվիլ, բայց մինչև այսօր սովորություն եղած չէ։ Սակայն ի՞նչ հարկ կա զանոնք գրելու, արդեն ամեն մարդ շուտով կ՝իմանա։

— Ձիու վրա նստած կրնա՜ք հանել:

— Այո՛, պատասխանեց Դերենիկը։

— Չին վազցունելով սակայն։

— Ատ դժվար է։

— Շատ լավ, վաղը կը նայինք։

— Եթե կուզեք, մեքենան հոս բերեմ վաղը։

— Այո՛, այո՛, հոս բերե՛ք, կրկներ Մանուկ աղան, վասնզի չվայլեր, որ Աբիսողոմ աղան ձեր սենյակը գա։ Մեծ մարդերը միշտ իրենց տուներուն մեջ քաշել կուտան պատկերնին։

— Գլխուս վրա, ըսավ Դերենիկն և ձեռները շփել սկսելով՝ ոտքի վրա ելավ և կոտրվիլ սկսավ այնպես, որ խոսք մը ըսել կ՝ուզեր և կը քաշվեր։

Հայտնի է, թե այն մարդն, որ բան մը ըսել կ՝ուզե և կը քաշվի, անպատճառ ստակ պիտի ուզե։

— Վաղը մեքենան հոս բե՛ր, ըսավ Աբիսողոմ աղան։

— Շատ լավ, պատասխաներ պատկերահանը միշտ կոտրտվելով և ձեռները շփելով։