— Ես անանկ խայտառակություններ չեմ սիրեր։
— Ես կատակ ըրի։ Աբիսողոմ աղա. բայց կատակը մեկդի
դնենք և լրջորեն խոսինք, ըսավ փաստաբանը ծանր կերպարանք մառնելով. լսեցի, որ շոգենավուն մեջ մեկու մը
հետ քիչ մը առեր, տվել եք, և այն մեկը ձեր պատվույն դեմ
ծանր խոսքեր ըրեր է։
— Ամենևին:
— Թե դուք ալ անոր քանի մը խոսք ըրեր եք...
— Բնավ։
— Թե վերջը ծեծկըվուքի ելեր եք...
— Անանկ բան մը բնավ եղած չէ։
— Թե դուք անոր գլխուն զարկեր եք...
— Սուտ է։
— Թե անիկա ալ ձեզի ապտակ մը տվեր է...
— Բոլորովին սուտ։
— Թե երրորդ մը մեջ մտեր է...
— Երկրորդ չկա, որ երրորդ ըլլա:
— Թե քու թևեդ քաշեր է...
— Սխալ։
— Թե անոր ալ ձեռքը բռներ է...
— Սուտ։
— Թե ասանկով զձեզ բաժներ է...
— Բնավ տեղը չկա։
— Թե դուք այս բաժանումեն գոհ չըլլալով՝ դատ բանալ
ուզեր եք։
— Որչա՜փ սուտ։
— Թե վարպետ փաստաբան մը փնտրեր եք...
— Ամենն ալ սուտ։
— Թե զիս կանչել տալ ուզեր եք...
— Ամենևին։
— Որպեսզի ձեր դատը պաշտպանեմ, և ես ալ ասոր համար
եկա։
— Ատանկ բան մը չկա։
Այս խոսակցության միջոցին երկու երեք հոգի ևս կուգան
