Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 4 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/357

<17>

Պարահանդեսի եղանակին մեջ ենք...

Խնդանք, պարենք, երգենք, խմենք։

Տեսա՞ր աղեկ մարդը, կըսեն հիմա կիներն որոնց համար պարահանդեսն գարունեն ավելի սիրելի է։

Պոլսո բոլոր խանութները. դիմակներով լեցված են... Եվրոպա և Ամերիկա երկու ամիսե ի վեր ամեն շաբաթ շոգենավներով դիմակ կը ղրկեն մեզի... ի՞նչ պիտի ընենք այն չափ դիմակը, Պոլսո մեջ այնչափ դեմք չկա...

Գնա՛ ծխավաճառի մը խանութը և հարցուր.

— Ինձի աղվոր դիմակ մը կուտ ա՞ս։

— Շատ լավ, քո վինիդ գրպանեն քսակ մը հափշտակելու համար առաքինության դիմակ մ՝ահա քեզի։

— Ուրիշ տեսակը չունի՞ս։

— Ամենեն ալ ունիմ. ահա պարտքդ չվճարելու համար հաստատամտության դիմակ։

— Գեշ չէ, բայց ինձի չհարմարիր ան։

— Ահա քեզի ուրիշ մը, բայց քիչ մը սուղ է։

— Ինչ է աս։

— Երուսաղեմի վանքի հաշիվները քննելու համար երկու հարյուր ոսկի ճանբու ծախք առնողներու համար անձնանվիրության դիմակ։

— Ուրի՞շ։

— Կովու կամ ոչխարի դիմակ կ՝ուզե՞ս։

— Չէ, Պեշիկթաշ պիտի երթամ։

— Ի՞նչ վնաս ունի։

— Ճանբան քյուրտեր կան։

— Ի՞նչ կ՝ըլլա։

— Կը բռնեն կը քշեն ինձի։

— Ինչո՞ւ։

— Հապա չե՞ս գիտեր որ Հայաստան ամեն շաբաթ կով և ոչխար կը հափշտակեն։

Ո՞ր մեկն հիշեմ, ամեն բանի համար դիմակ, ամեն բանի մեջ դիմակ, և ամեն տեսակն մի առ մի գրելն երկար կըլլա, երկաթյա կամուրջին շինությանը պես։