ԶԲՈՍԱՆՔ
Ծիծաղ. — Եվողե՛, Եվողե՛, Եվողե...
Եվողոս. — Ավասիկ եմ։
Ծիծաղ. — Ինչո՞ւ այսքան տաք է այսօր օդն, կը հրամայեմ քեզ զովացնել զայն անմիջապես։
Եվողոս. — Անհնար է։
Ծիծաղ. — Ինչո՞ւ անհնար է։
Եվողոս. — Որովհետև ոչ Նոտոսն քովս է, ոչ Բորեասն ոչ Եվրոսն և ոչ Զեփյուռն, ամենքն ալ փախած են։
Ծիծաղ. — Ո՞ւր փախած են... արդյոք աղջի՞կ փախուցած են։
Եվողոս. — Չեմ կարծեր, կիրակի ըլլալուն պատճառավ թերևս քիչ մը պտըտելու ելած ըլլան։
Ծիծաղ. — Զիս թողուլ դժոխային ջերմության մեջ և երթալ ուրիշներուն զով օդ ծծել տալ, երախտագիտության նշան չէ. ուստի կը հրամայեմ քեզ ձերբակալել զանոնք և խիստ հարցաքննության ենթարկել։
Եվողոս. — Սպասենք, որ իրենք իրենցմե գան և այն ատեն տնօրինենք արմանն ու իրավը։
Ծիծաղ. — Տաքեն ճաթի՞նք մինչև որ գան, դուն փչե քիչ մը։
Եվողոս. — Ես առավոտե ի վեր փչեցի... շունչս հատավ, կարողություն չմնաց վրաս. ես իսկ մաքուր և զով օդ ծծելու հարկ կզգամ. եթե կուզեք՝ դուրս ելնենք քիչ մը և պտըտինք դաշտերը։
Ծիծաղ. — Ի՞նչպես կրնամ պաշտոնատեղիս թուղուլ։
Եվողոս. — Ի՞նչ վնաս ունի, պաշտոնյաներ կան, որ կնուն-
